De Bijbel begint met de schepping van man en vrouw naar Gods beeld en gelijkenis. Het is God die de mens uit liefde heeft geschapen, en de mens ook tot de liefde roept.
Als een man en een vrouw elkaar ontmoeten en van elkaar gaan houden, liefhebben, willen ze altijd bij elkaar zijn. Zij willen een verbond sluiten voor de rest van hun leven. De vorm die de kerk daarvoor heeft is het kerkelijk huwelijk. De geliefden beloven elkaar de liefde ten overstaan van de gemeenschap, vertegenwoordigd door de priester. Ze geven elkaar hun "ja-woord", om op deze manier te worden verbonden door God, wetende dat wat God heeft verbonden, een mens niet mag scheiden. Het is daarom met recht een sacrament van de levensstaat. Een sacrament dat men eenmaal kan ontvangen, tenzij men door de dood wordt gescheiden. Wanneer de overgebleven partner nieuw levensgeluk vindt kan men opnieuw in het huwelijk treden.
De viering van het sacrament
De vorm van de viering van het huwelijk wordt, naast kerkelijke regels, bepaald door de persoonlijke geloofsbeleving van het aanstaande echtpaar. De huwelijksviering kan pas plaats vinden na het burgerlijk gesloten huwelijk, dit schrijft de wet voor. In de Latijnse ritus heeft de viering van het huwelijk tussen twee christelijke gelovigen gewoonlijk plaats tijdens een Eucharistie (een huwelijksmis), vanwege de band van alle sacramenten met het paasmysterie van Christus. Dit is de traditionele wijze van een kerkelijk huwelijk. Aan het einde van de mis wordt vaak een gebed of lied opgedragen aan Maria.
Lees hier over de cursus Huwelijksvoorbereiding die onze parochie aanbiedt
