11-10-2020: De preek van achtentwintigste zondag door het jaar 2020
Als je uitgenodigd wordt voor een bruiloftsfeest, dan is dat een eer, dan hoor je ergens bij: of je bent familie of je bent een vriend. In het Evangelie waren er genodigden die zich niets aantrokken van de uitnodiging om naar een bruiloftsfeest te komen. Laten we eens kijken naar de redenen waarom ze niet gingen: de ene ging naar zijn akker, de ander naar zijn bedrijf. In het Evangelie van Lucas wordt er ook een motivatie bijgegeven: “Ik heb een akker gekocht en ik moet er naar gaan kijken; ik heb koeien gekocht om er voor te zorgen; ik ben pas getrouwd en daarom kan ik niet komen.” Al deze mensen hebben iets dringends te doen, iets dat niet kan wachten, iets wat ze meteen moeten doen. Maar… wat wordt met dit bruiloftsfeest bedoeld? Het verwijst naar de goedheid van God. God die Zijn Zoon Jezus gezonden heeft als Redder en Verlosser en die iedereen uitnodigt; als je deelneemt aan Zijn bruiloftsfeest kun je straks eeuwig leven! Het bruiloftsfeest is dus heel belangrijk, het is belangrijker dan wat ook in deze wereld. De vergissing die de genodigden maken is dus gigantisch: ze kiezen voor geld, voor bezit, voor gemakzucht of luiheid. “Zij wilden niet komen” naar dat wat superbelangrijk is: deelname aan een bruiloftsfeest waardoor men eeuwig kan leven. Tragisch…
In onze tijd wordt die vergissing nog altijd gemaakt: op religieus vlak én op menselijk vlak. We zullen er even naar kijken. Ten eerste: op religieus vlak. Het derde gebod “Heilig steeds de Dag des Heren” is een religieuze uitnodiging die in onze tijd door velen verwaarloosd wordt. Op zondag naar de kerk gaan… er is altijd wel iets dat belangrijker is en dringend gedaan moet worden. Op zondagochtend kun je naar de Mis gaan, maar je kunt ook in de tuin werken, de lunch klaarmaken, op bezoek gaan of bezoek ontvangen. De Mis kan wachten, het eten niet, dus gaat men niet naar de Mis en men begint te koken. De Mis is als een bruiloftsfeest, want we zijn broeders en zusters van elkaar, familie, kinderen van God onze Vader, Jezus onze grote Broer en Maria onze Hemelse Moeder. Als je naar de Mis gaat, dan gaan we bij Hen op bezoek en worden we gesterkt op onze tocht door het leven op weg naar het eeuwig leven. Er is toch niets belangrijkers!? Het is een vergissing op religieus vlak om niet te komen. Ten tweede: men kan zich ook op menselijk vlak vergissen. Voor een vader of moeder is het belangrijk om tijd door te brengen met de familie, tijd vrijmaken voor de kinderen, praten met de oudsten en spelen met de kleinsten. Maar… er is altijd wel iets dat belangrijker is en dringend gedaan moet worden: aan jouw bureau, overuren op het werk, zodat men te laat thuis komt, te vermoeid om nog aan iets anders te denken. Het is soms ook belangrijk om een bezoekje te brengen aan een bejaarde vader of moeder die alleen woont of in een verzorgingstehuis. Het is soms ook belangrijk om een zieke te bezoeken en deze te bemoedigen of een handje te helpen. De kans bestaat dat je dit verwaarloost, dat je het elke keer weer uitstelt. Je kunt ook jezelf verwaarlozen. Jouw lichaam geeft aan het rustiger aan te doen, stress te vermijden; de dokter heeft het ook gezegd. Je denkt: “Ja, ja, ik weet het. Ik doe het als ik dit of dat gedaan heb; ik moet nog eerst dit doen of dat” en je stelt het uit. Tot op het moment dat het te laat is. Beste mensen, het is een valstrik. Je holt door het leven, er zijn duizend-en-één kleine dingetjes die moeten gedaan worden en… je vindt nooit tijd voor dat wat echt belangrijk is, voor zaken die het leven waard maken om voor te leven, zaken die echt vreugde brengen, en als men ze verwaarloost groot en klein verdrietig maken.
Samengevat: je kunt op religieus- en menselijk vlak tekort schieten. Dikwijls gaat dat samen: men heeft geen tijd voor God én geen tijd voor de naaste, of omgekeerd: men heeft tijd voor God én de naaste. Zo zien we dat het Evangelie ons een levensles leert. Het Evangelie leert ons om het belangrijkste op de eerste plaats te zetten, om dat wat belangrijk is niet uit het oog te verliezen. Wij vieren hier in deze kerk een maaltijd: de Maaltijd des Heren. Het is de Heer zelf die ons uitnodigt om bij Hem te zijn, rond het altaar. Hij komt zelf bij ons onder de gedaante van Brood, in de Heilige Communie. De Heer voedt ons op, Hij leert ons om aandacht te hebben voor elkaar en voor God, de Vader in de Hemel. Het vervelende is dat we omwille van het coronavirus in de kerk maar met dertig mensen mogen samenkomen. Gelukkig kunnen we de Mis volgen via Livestream en/of LOG (Lokale Omroep Goirle). Zo blijven we toch verbonden met de Maaltijd des Heren. In deze oktobermaand, een Mariamaand, vragen we aan Moeder Maria dat ze ons bij de hand neemt en begeleidt door het leven op weg naar het eeuwig leven, op weg naar het eeuwig Bruiloftsmaal.
Amen.
