24-05-2020: De preek van de zevende zondag in de Paastijd 2020
In deze coronatijd heb ik enkele mensen gesproken die het niet meer zien zitten: ze zijn het beu, ze hebben er geen zin meer in, ze verlangen naar ‘normaal’. Ook heb ik enkele mensen gesproken die geen zin hadden om verder te doen zoals een paar maanden geleden: “rennen, springen, vliegen, vallen en weer doorgaan”; de coronatijd zorgt voor een rustiger, ‘normaler’ leven. Weer iemand anders vertelde me te willen stoppen in haar vereniging. Al jaren wordt er aan haar getrokken, de groep wordt kleiner en kleiner en ouder, er wordt gemopperd, het is nooit goed. Ze zegt “Het is genoeg geweest.” Maar als zij stopt, is het waarschijnlijk het einde van de vereniging. Zelf heb ik indertijd veel geleerd van een oude pastoor, dat was ook een Belg, en die zei: “Volhouden en voortdoen” (‘continuer’ JP II 1993). Ja, soms – niet altijd – komt het er op aan om in een donkere nacht vol te houden en voort te doen. Durf er ook voor te bidden. Dikwijls gebeurt er dan iets, waardoor een oplossing komt. “Volhouden en voortdoen” lezen we ook in de Bijbel. In het boek Jezus Sirach: “Wee degene die de volharding heeft verloren! Wat zul je doen wanneer de Heer verantwoording komt eisen?” Deze zondag – tussen Hemelvaart en Pinksteren – leren we ook wat volharden is. Jezus was ten Hemel opgestegen, maar de apostelen zijn niet naar hun gewone werk gegaan, ze zijn niet vertrokken. Neen, “Zij allen bleven eensgezind volharden in het gebed samen met de vrouwen en met Maria, de Moeder van Jezus”.
We kijken vandaag naar Maria, de Moeder van hoop. Maria is in Haar leven door meer dan één nacht gegaan. Het was voor Maria niet gemakkelijk om ‘ja’ te zeggen toen de Engel Gabriël kwam om te zeggen dat ze Moeder van de Verlosser zou worden; en toch, ze zei ‘ja’ zonder te weten wat er daarna allemaal zou gebeuren. Het is ook voor ons een les: ‘ja’ zeggen tegen jouw partner, tegen de kinderen en kleinkinderen, tegen het leven: volhouden en voortdoen. Dit ‘ja’ van Maria was de eerste stap en Ze hield vol wanneer het daarna niet ging zoals verwacht: Jezus verkondigde een Blijde Boodschap, maar Hij werd vervolgd; Maria protesteerde niet. Jezus kwam uiteindelijk aan het Kruis te hangen; op dat cruciale moment, wanneer Zijn vrienden gevlucht zijn, stond Maria daar. Zij zat niet, Zij lag niet op de grond, op dat donkerste moment is Zij niet weggegaan, Ze is niet gevlucht, Maria ‘stond’ onder het Kruis. Ze zegt niets, er staat niet in het Evangelie dat Ze weende, misschien wel, maar Ze bleef trouw aan Gods plan. “Volhouden en voortdoen”, vertrouwen en hopen dat het uiteindelijk wel goed komt. Tussen Hemelvaart en Pinksteren, vandaag, vinden we Maria terug in de bovenzaal, samen met breekbare leerlingen: Petrus en Johannes, Jacobus en Andreas, Filippus en Tomas, Bartolomeüs en Matteüs, Jakobus, zoon van Alfeüs, Simon de IJveraar en Judas, de broer van Jacobus. Misschien kunnen we onze naam daar ook bij zetten. Eentje had Jezus verloochend, op één na waren ze allemaal gevlucht, allemaal waren ze bang. Maria staat tussen breekbare leerlingen. Gelukkig zijn wij geen wezen. Wij hebben God als Vader, Jezus als Grote Broer en Maria als Moeder. Wij hebben een Moeder in de Hemel die Moeder van God is. Zij leert ons te wachten, Ze leert ons bidden, ook wanneer alles zinloos lijkt. Volhouden en voortdoen.
Toevallig las ik iets wat een Amerikaanse soldaat in de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt. Hij zat op de Filippijnen in erbarmelijke omstandigheden gevangen en moedeloos dacht hij: “Ik wou dat ik dood was. Nooit zal ik mijn familie en vaderland nog terugzien.” Toen zag hij een miertje op de grond kruipen. Omdat hij toch niets te doen had, hield hij dat miertje in de gaten. Het miertje liep naar de muur en probeerde er overheen te kruipen. Halfweg viel het naar beneden. “Jammer” dacht de soldaat die het miertje ook de vrijheid gunde. Maar hij zag dat het miertje de moed niet opgaf. Weer klom het naar boven en… weer viel het. Omdat hij toch niets anders te doen had ging hij tellen hoe dikwijls het miertje het probeerde. Hij moest lang tellen: zevenenzeventig keer. Pas de zevenenzeventigste keer lukte het. De soldaat dacht er over na, hoe hij zelf in een hopeloze situatie zat, en hij bad: “God, als zo’n klein miertje de moed niet opgeeft, dan zal ik het ook niet doen. Eens zal ik weer vrij zijn en naar huis kunnen.” Zo gebeurde het. Hij heeft het dikwijls aan veel mensen doorverteld. Voorhouden en voortdoen.
In de bovenzaal, tussen Hemelvaart en Pinksteren, waren de leerlingen volhardend in het gebed, samen met Maria, de Moeder van Jezus. Ze bereidden zich voor op Pinksteren: de komst van de Heilige Geest, de ‘kracht van boven’, de Helper. Niemand wist precies wat er daarna precies zou gaan gebeuren, maar ze bleven. Moge Maria, de Moeder die onder aan het Kruis stond en die Jezus ons gegeven heeft – ziedaar uw Moeder – onze stappen, ons leven en gebed ook ondersteunen. Moge Maria ons uitnodigen op te staan en vooruit te kijken. Volhouden en voortdoen, ook in coronatijd, straks over een week mét nieuwe kracht van de Heilige Geest in ons.
Amen.
