03-05-2020: De preek van de vierde zondag van Pasen 2020
In dit Evangelie stelt Jezus Zichzelf voor aan de hand van twee beelden: het beeld van ‘de herder’ en het beeld van ‘de deur van de schaapsstal’. De kudde, wij allemaal, heeft de schaapsstal, de Kerk, als woning. We komen regelmatig, wekelijks, samen na de vermoeienissen van de week. De schaapsstal heeft ook een deur. Jezus is ‘de deur van de schaapsstal’ en Hij is ‘de Goede Herder’. Als je de Stem van de Goede Herder hoort, dan leidt Hij je naar buiten, naar groene weiden waar je goed voedsel vindt. Het gevoel verbonden te zijn met de Heer door een bijzondere band van liefde, zoals schapen met hun herder, voelt goed.
Dat klinkt allemaal mooi, maar wat heb je er aan als je de Heer niet kunt ontmoeten in ‘de schaapsstal’, of ‘de Kerk’? Het coronavirus heeft het leven van Katholieken veranderd. Vieringen zijn gestopt of worden gevolgd via Livestream. De Heilige Communie kun je niet ontvangen. Toch verlangen vele Katholieken naar Onze Lieve Heer in de Communie. Ik hoor het regelmatig. Ja, er is een geestelijke communie, maar dat is niet hetzelfde. Neen, het is niet hetzelfde, maar men kan wel kracht putten uit het verlangen om de Heer op geestelijke wijze te ontmoeten. Er zijn in het verleden nog Katholieken geweest die de sacramenten niet konden ontvangen. De Japanse kerk moest het 200 jaar lang zonder priesters doen, dus ook zonder Mis en de Communie. De Heilige Franciscus Xaverius trok in 1549 als missionaris naar Japan, de kerk groeide, maar in 1644 stierf de laatste priester de marteldood tijdens een christenvervolging. Twee eeuwen later, in 1858, kwam een priester weer Japan binnen en hij trof daar Katholieken aan. Ze kenden de Mis alleen maar uit verhalen. Ze waren met duizenden en ze waren in het geheim Katholiek gebleven dankzij mensen die het geloof mondeling doorgaven en ze verlangden naar de Heilige Communie. Ook in Angola is zoiets gebeurd. In 2002 was er een missionaris die naar Angola ging en daar Katholieke gemeenschappen aantrof die dertig jaar geen Mis hadden gevierd vanwege de burgeroorlog. Deze mensen hadden het geloof bewaard; het was een ‘levende Kerk’ gebleven. Of in 1881. Een echtpaar werd Katholiek. Na hun doop gingen ze wonen in hun geboortedorp, op het eiland Tahiti, 6000 kilometer van het vasteland in de Stille Oceaan en ze spraken met hun dorpelingen over Jezus Christus. Ze deden dat met zoveel vuur dat velen zich bekeerden. Ze bouwden samen een kerk in de hoop dat er spoedig een priester zou komen. Ze schreven brieven naar de bisschop, maar het duurde nog acht jaar voor de eerste priester ernaartoe ging. Wat deden ze tot die tijd? De Christenen die op hun doopsel en de Communie wachtten, gingen elke zondag trouw naar het strand en richtten zich naar het vasteland, 6000 km verderop. Ze wisten dat daar de Mis werd gevierd en Jezus in de Heilige Communie aanwezig kwam. Ze lazen uit hun gebedenboeken alle gebeden van de Mis en tijdens de Consecratie viel er een stilte. Toen de eerste priester kwam lieten ze hem trots hun kerk zien, het altaar was er, maar de deur van het tabernakel stond wijd open. Ze wachtten op de komst van de Heer in de Communie. Beste mensen, als die Katholieken van Japan, Angola en Tahiti, dat eiland 6000 kilometer van het vasteland, kunnen standhouden in het geloof zonder Heilige Communie, dan kunnen wij dat in deze coronatijd ook. Hun dankbaarheid voor de Heer in de Heilige Communie was al die jaren alleen maar gegroeid, iets dat bij ons ook kan. Hoewel het vervelend is dat u de Heer in de Communie niet kunt ontvangen, is de kerk geen 600 kilometer ver weg. U kunt de Heer via de geestelijke communie ontvangen en als u goed luistert, kunt u de Stem van de Heer horen in uw hart, Hij roept u en u kunt Hem volgen. Volgens Jezus zijn er ook dieven en rovers die langs een andere weg de schaapskooi willen binnengaan. Daarom, luister goed. Tussen de vele stemmen, het kabaal in deze wereld, worden we uitgenodigd ons niet te laten afleiden, maar Jezus, de Verrezene, te volgen, de enige veilige Gids die zin geeft aan het leven en leidt naar groene weiden.
Ondertussen is de meimaand begonnen, de Mariamaand. In de 19de en 20ste eeuw is Maria regelmatig uit de Hemel gekomen, verschenen, aan vooral kinderen. De meeste verschijningen hadden als thema de Rozenkrans. Het is vandaag ook Roepingenzondag. Laten we bidden tot de Heer op voorspraak van Maria: dat vele jonge mensen de Stem van de Heer horen om de Heer te volgen als priester of religieuze. Want als er priesters bij komen, dan kunnen de komende generaties, uw kinderen en kleinkinderen, straks als alles weer normaal is, de Heer ook nog ontvangen en ontmoeten in de Heilige Communie. Ondertussen zien wij daar met verlangen naar uit.
Amen.
