29-03-2020: De preek van de vijfde zondag in de Veertigdagentijd 2020
Een prachtig Evangelie: Jezus die Lazarus opwekt uit de dood. Wat kunnen wij er mee in deze coronatijd? We kunnen deze situatie beleven als een oproep tot bekering en vertrouwen. Onze Westerse beschaving heeft God afgewezen, maar in onze tijd worden we met onze voetjes op de grond gezet. ‘Grond’, in het Latijn ‘humus’, waar het Franse ‘humilité, nederigheid’ van afgeleid is. Een klein virusje maakt ons nederig.
Lazarus stond op uit het graf. Deze week las ik een getuigenis van een moderne Lazarus, Julian Urban, 38 jaar oud, een Italiaanse dokter in Lombardije. Hij schrijft: “Nooit in mijn donkerste nachtmerries had ik me kunnen voorstellen wat ik gezien en ervaren heb hier in ons ziekenhuis gedurende drie weken. De nachtmerrie stroomt, de rivier wordt groter en groter. In het begin waren er een paar patiënten, dan tientallen en dan honderden. Nu zijn we geen doktoren meer, we zijn sorteerders aan de lopende band geworden en we beslissen wie er moet leven en wie naar huis moet worden gestuurd om te sterven. Tot twee weken geleden waren mijn collega’s en ik atheïsten; dat was normaal, omdat we artsen zijn en we hebben geleerd dat wetenschap de aanwezigheid van God uitsluit. Ik lachte altijd als mijn ouders naar de kerk gingen. Negen dagen geleden kwam een 75-jarige priester bij ons. Hij was een aardige man, had ernstige ademhalingsproblemen, had een Bijbel bij zich en we waren onder de indruk dat hij die aan de stervenden voorlas en hun handen vasthield. We waren allemaal moe, ontmoedigd, mentaal en fysiek uitgeput toen we tijd hadden om naar hem te luisteren. Nu moeten we toegeven: wij hebben als mens onze grenzen bereikt en we zijn uitgeput, twee collega’s zijn overleden en anderen zijn besmet. We hebben ons gerealiseerd dat, waar wat de mens kan doen eindigt, we God nodig hebben. We beginnen Hem om hulp te vragen als we een paar minuten hebben; we praten met elkaar en met God en we kunnen niet geloven dat we als atheïsten nu elke dag op zoek zijn naar onze vrede en de Heer vragen ons te helpen weerstand te bieden zodat we voor de zieken kunnen zorgen. Gisteren stierf de priester die, hoewel we hier in drie weken meer dan 120 doden hebben geteld en we allemaal uitgeput zijn, een VREDE heeft weten te brengen die niet van deze wereld is. De priester is naar de Heer gegaan en binnenkort zullen we hem ook volgen als het zo doorgaat. Ik ben zes dagen niet thuis geweest, ik weet niet wanneer ik voor het laatst goed heb gegeten, ik word me bewust van mijn nederigheid en wil mijn laatste adem opdragen aan het helpen van anderen. Ik ben blij dat ik tot God ben teruggekeerd terwijl ik omringd ben door het lijden en de dood van mijn medemensen.” Tot zover Julian Urban.
Hier word je stil van. De coronacrisis is voor iedereen moeilijk, ook voor kerkgangers. Ze kunnen niet naar de Mis en geen Communie ontvangen. U kunt wel kijken via de computer of via de radio luisteren, maar het lijkt wel of God in quarantaine is gegaan, dat Hij ver weg is. Dat is niet zo. Als u uw hart voor Hem opent is Hij bij u, meteen. Zoals Paulus aan de Christenen van Rome schreef, maar ook aan ons: “De kracht van de Geest verblijft in u”. U bent gedoopt, gevormd, God leeft in u, dichterbij kan niemand komen. Wat kunt u nu doen? Bidden, meer bidden, vertrouwen en hopen, zodat mensen als dokter Julian Urban de Heer leren kennen, zodat ze vrede mogen ervaren, zodat mensen waarvan het geloof ‘dood’ is opstaan, zoals Lazarus uit de dood opstond. Als priester heb ik nu geen vergaderingen en huisbezoeken, maar ik kan méér bidden voor de mensen en de Mis voor hen opdragen. Elke dag draag ik de Mis op voor de levende parochianen en hun intenties en voor de overledenen. Ondertussen zijn er in mijn leven een paar slachtoffers die een gezicht hebben: twee bevriende priesters die in quarantaine zitten met coronaverschijnselen; een bevriende diaken die in het ziekenhuis ligt met veertig graden koorts en ademhalingsproblemen; een diaken die gestorven is; iemand die ik bediend heb, gestorven is, en begraven heb; mensen die ziek zijn. Misschien kent u ook mensen in uw omgeving. Het maakt nederig. We kunnen nu bidden, vertrouwen, hopen. Bidden dat men een middel vindt tegen het coronavirus. We kunnen Maria vragen om bescherming en dat Ze deze moderne plaag, dit virus, stopt. In de geschiedenis zijn er voorbeelden dat Maria een epidemie van pest of cholera stopte. Ze verscheen meestal aan kinderen, Ze kwam uit de Hemel en vroeg hen te zeggen dat het volk zich moest bekeren. Het einde van een plaag ging altijd samen met een geestelijke vernieuwing van het volk en de bekering tot Jezus Christus, Haar Zoon en onze Heer. Want wanneer Jezus iemand uit een geestelijke dood opwekt en geneest, geneest Hij ook de binnenkant. Het is zoals bij die Italiaanse dokter uit Lombardije, Julian Urban. Moge dat ook in onze eigen families en omgeving gebeuren. Dat mensen in deze tijd die niet gemakkelijk is, een vrede ervaren, een vrede die niet van deze wereld is.
Amen.
