05-07-2020: De preek van de veertiende zondag door het jaar 2020
“Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken.” Op deze dag dat we weer met meer dan dertig mensen naar de kerk kunnen, is dit een prachtige tekst. ‘Allen’ dat wil zeggen: ‘iedereen’ mag naar Jezus gaan en Hem alles voorleggen, alles wat op je weegt, wat je verdriet doet, om bij Hem rust te vinden, troost en vrede. Als het een keer moeilijk gaat moet je gewoon in beweging komen door naar de Heer te gaan en Jezus zal je van de afgrond wegtrekken, uit het zuigende drijfzand omhoog trekken. De Heer werkt dóór mensen, wij zijn de handen, de voeten, de stem van de Heer. Wij mogen elkaars lasten helpen dragen, maar Jezus Christus wacht op je, Hij wacht altijd op je, niet om jouw problemen weg te toveren, maar om je sterk te maken. Want de Heer neemt niet de last die op je leven drukt weg, maar wel de angst; Hij neemt niet het Kruis dat op jouw schouders drukt weg, maar Hij draagt het met je mee. Samen met de Heer wordt elke last licht, want Jezus Christus Zelf is de rust en de vrede die je zoekt.
In dit Evangelie nodigt de Heer Jezus iedereen, ‘alle’ mensen uit om naar Hem te gaan. Wie van ons heeft geen kleine of grotere lasten waaronder men gebukt gaat. Er is altijd wel iets. Ja, we kunnen thuis bidden of naar de Kerk gaan in de hoop dat Hij elke last wegneemt. Maar meestal nemen we de last weer gewoon mee naar huis. Het lijkt alsof er niets gebeurd is. Misschien kunnen we de moeilijkheden niet loslaten, of misschien wil de Heer ons niet bevrijden van een last. Toch moeten we dan niet ontmoedigd worden, we kunnen op zoek gaan naar Gods bedoeling met de situatie. Want wanneer God iets toelaat, een bepaalde last, is dat altijd met een bedoeling. Wij zien de bedoeling niet meteen en willen bevrijd worden van een last, of als je gelovig bent vraag je je af wat de bedoeling van een last is. In elk geval is het de bedoeling om dat wat ons overkomt te dragen. Maar niet alleen dus: draag het met Jezus Christus. Als we het gevoel hebben dat een last ons gaat verpletteren, voelen we ons in nood en dreigt angst ons te verpletteren. Toch is het dan belangrijk om op Jezus Christus te vertrouwen en – zoals op de afbeelding van de Barmhartige Christus – te zeggen: “Jezus, ik vertrouw op U”. Als we een last alleen dragen, als we het alleen proberen te redden… alleen is maar alleen. Ga naar Jezus Christus, geef Hem je tijd in gebed, een vertrouwvol en persoonlijk gesprek. Lees in de Bijbel, Zijn woord is altijd bemoedigend, voed je met de Heilige Communie en je zult je geliefd voelen, door Hem getroost en verlicht.
Met aandrang vraagt Hij: “Leert van Mij (…) en ge zult rust vinden.” Leren! Het is een leerproces. Heel het leven is een leerproces. Als gelovige moeten we leren elke keer weer naar Jezus Christus te gaan. Hem vertrouwen, niet wantrouwen. Is het misschien dat God bepaalde dingen laat gebeuren om ons te genezen van ons wantrouwen? Elke keer als een last zwaar wordt, of als we in een moeilijke situatie komen, moeten we leren ons tot de Heer te richten, ons leven in Zijn handen leggen. Als we dat niet doen blijft ons leven beperkt vruchtbaar, dan leren we niets. De weg naar genezing ligt erin dat we vertrouwvol naar de Heer gaan en bidden: “Heer, ik verenig mij met U. Wees Gij mijn Redder en Verlosser”. Als je kijkt naar Mozes bijvoorbeeld, dan was dat in het begin een angstige man. Eerst durft Mozes niet op te zien naar God, bang dat hij het niet zou overleven; daarna durft Mozes niet naar het volk te gaan omdat hij niet goed kon spreken. Maar God trekt zijn opdracht aan Mozes gegeven niet terug. Mozes moet leren op God te vertrouwen. Ik vermoed dat Mozes vóór Farao stond met knikkende knieën, af en toe stotterend, maar Mozes groeide in vertrouwen. Mozes vertrouwde op de belofte van God. Eerder had Mozes ervaren dat God naar hem luistert en zorg voor hem draagt en dat hij in angst en slapte alles tegen de Heer kon zeggen en alles voorleggen. Mozes had geleerd op God te vertrouwen.
Dat is ook een weg die wij moeten gaan, wij allemaal en ieder voor zich. Nu de coronamaatregelen versoepeld zijn, trekken we weer met zijn allen met God verder, we zoeken Hem waar Hij te vinden is: in de Kerk, in de Heilige Communie, in gebed, in de Bijbel. Zo trekken wij weg uit onze angst en slapte; zo dragen wij onze last, niet alleen. Paulus zegt dat “de Geest van God, die Jezus van de doden heeft opgewekt, in u woont” en dat “Hij die Christus Jezus heeft doen opstaan, ook uw sterfelijk lichaam levend zal maken door de kracht van zijn Geest, die in u verblijft.” Als je dat beseft zul je zien dat het juk dat God je oplegt zacht is en Zijn last licht, omdat de Heer bij je is en je lief heeft. Goed om te weten: de Heer (God) werkt dóór mensen. Laten we elkaar bemoedigen, elkaars lasten dragen, en zo gaan we samen verder met goede moed.
Amen.
