25-10-2020: De preek van de dertigste zondag door het jaar 2020
De herfst is begonnen. Bij mij is herfst ook heimwee, heimwee naar zon, licht, warmte. Maar ook heimwee naar de tijd vóór corona: geen mondmaskers, binnenlopen bij familie, vrienden, parochianen, de Mis samen vieren en daarna gezellig iets drinken. Onlangs hoorde ik dat vC en nC (vóór Christus en na Christus) straks vóór Corona (vC) en na Corona (nC) zal zijn. We zien wel. Feit is dat onze Heer Jezus Christus al-tijd bij ons is. Ons geloof in Hem is voor ons een richtsnoer en leidraad. Maar wat is het voornaamste Christelijk gebod? Die vraag van een wetgeleerde, bedoeld om Jezus op de proef te stellen, grijpt Jezus aan om heel duidelijk te zeggen: ‘God beminnen’ is het eerste gebod. ‘Je naaste beminnen’ is het tweede en gelijkwaardig aan het eerste gebod. Wij worden uitgenodigd om ons geloof niet alleen te onderzoeken en te leren kennen, maar ook om ons geloof in woorden en daden van liefde om te zetten. De Heer zendt ons om God en de naaste lief te hebben en Hij schenkt ons Zijn Heilige Geest, de Geestkracht die we nodig hebben en die ons aanzet tot mensenliefde. Naast geloof en liefde is er nog een derde goddelijke deugd: de hoop. De Christelijke hoop is een antigif tegen klagen en negatief zijn. Hoop is het kleinste zusje van de drie, maar o zo nodig in deze coronatijd! Want mensen vragen zich af hoe het zit met het lijden in de wereld (waarom moeten goede mensen lijden?) en de liefde van God (waar is God dan?). Daar struikelen mensen over. Maar het zusje ‘hoop’ zegt: achter de wolken schijnt de zon, de Zon Jezus Christus. Niets blijft voor altijd negatief. De grote verhalen uit de Bijbel, bijvoorbeeld Job, gaan over onschuldig lijden en God die erbij is. Zoals Paulus aan de Christenen van Tessalonica schrijft: “Gij hebt het geloof aangenomen onder allerlei beproevingen en toch met vreugde van de Heilige Geest”; en wat is de bron van de vreugde? Iets verder schrijft Paulus: “We verwachten Gods Zoon, die God uit de dood heeft opgewekt en die ons redt”. Gods Zoon die ons redt, dat is onze vreugde, onze hoop, ons houvast en onze toekomst.
Een voorbeeld. De afgelopen weken in oktober is er nogal wat te doen geweest rond een zaligverklaring. De meeste heiligen zijn priesters en religieuzen die veel voor de kerk gedaan hebben, of mannen en vrouwen die als martelaar zijn gestorven. Ze zijn meestal al heel lang overleden. Maar de nieuwe zalige past niet in dit rijtje: Carlo Acutis, geboren in 1991, overleden aan leukemie in 2006. Carlo was dus vijftien jaar oud. Hij ging naar school, speelde voetbal, had veel vrienden, een jongen van deze tijd. Hij wist veel van computers en maakte filmpjes, strips en websites. Carlo was een computergenie. Hij zat niet alleen achter de computer, maar deed ook vrijwilligerswerk voor bejaarden en kansarme kinderen. Waar haalde hij de kracht en de inspiratie vandaan? Zijn bron was het geloof, de liefde voor Jezus Christus. Hij ging haast dagelijks naar de Mis, deed aanbidding van het Allerheiligste Sacrament, en bad de Rozenkrans uit liefde voor Maria. Zelf zei hij: “Jezus is mijn grote Vriend en de Heilige Mis is mijn snelweg naar de Hemel”. Zijn geloof kwam van binnenuit, het zat diep, en vanuit zijn liefde voor de Mis maakte hij – kort voor zijn dood, hij was al ziek – een website over Eucharistische wonderen in de wereld. Hij stond voor zijn Rooms-Katholiek geloof en daar had men respect voor. Een voorbeeld: als enigste in zijn klas was hij tegen abortus en euthanasie – beter gezegd: hij was voor het leven – en hij bleef trouw aan zijn overtuiging. Carlo is veel te jong gestorven, maar zijn hoop op de Verrijzenis was sterk; hij zei: “Ik heb mijn leven geleefd zonder een minuut te verspillen aan dingen die God niet behagen”. Carlo werd op 10 oktober zalig verklaard nadat in 2013 een Braziliaans kind miraculeus genas van alvleesklierkanker en de ouders van het kind Carlo’s voorspraak ingeroepen hadden. De Kerk geeft ons Carlo tot voorspreker bij de Heer en als voorbeeld. In een brief aan jongeren over de hele wereld presenteerde Paus Franciscus Carlo Acutis als een jongen van het internettijdperk en model van heiligheid in dit digitale tijdperk. Ieder gedoopte – ook u dus – heeft van de Heer de opdracht gekregen in de wereld te getuigen van Zijn Blijde Boodschap, het geloof, de hoop en de liefde. Dat gaat anders dan vijftig jaar geleden, er zijn nieuwe wegen, zoals de computer, zoals de website van onze parochie bijvoorbeeld. De leerlingen van Jezus trokken de straten op, de wijde wereld in, tegenwoordig kan het ook via het world-wide-web. Zo kan men harten van mensen raken en echte vrede aankondigen aan mensen die dorstig zijn naar zin, zingeving en hoop. Het lichaam van Carlo is volledig bewaard gebleven. Er zijn zo nog heiligen: Bernadette Soubirous bijvoorbeeld, zij heeft in 1858 Maria gezien in het Franse Lourdes. Maar voor het eerst in de geschiedenis zien we een heilige met een spijkerbroek, gympies en een trui. Een geweldige boodschap voor ieder van ons: heiligheid ligt binnen ieders bereik, zoals Carlo zei: “Altijd verenigd te zijn met Jezus, dat is mijn levensplan”. In deze oktobermaand/Rozenkransmaand bidden we op voorspraak van Maria die ons helpt om God te beminnen en de naaste en zo eens bij de Heer in de Eeuwigheid thuis te komen. Zalige Carlo Acutis, bid voor ons.
Amen.
