18-10-2020: De preek van de negenentwintigste zondag door het jaar 2020
Corona! Het is een catastrofe die de hele wereld treft. De tweede golf dwingt ons tot een beperkte lockdown. Sommige mensen zien corona als een straf van God, maar als Katholiek zien we dat toch anders. De Katholieke Kerk leert dat God de Schepper is van alles. Maar de schepping, de natuur, is gekwetst, beschadigd: er is ziekte, lijden en dood, er zijn natuurrampen en catastrofes, dan hier, dan daar. De natuur is gekwetst. Toch heeft God aan alle dingen waarde, structuur, onafhankelijkheid en ook wetten gegeven. Er ligt een wetmatigheid in de natuur: hoe dingen groeien, hoe dingen ontwikkelen. De mens heeft de taak de natuur, de natuurwetten, steeds beter te begrijpen en te gebruiken tot lof van God en tot geluk van de mensen. Daarom heeft de Kerk universiteiten gesticht om de dingen te onderzoeken. Toen een student aan een gelovige professor eens vroeg: “Professor, is ziekte een straf van God?”, wij kunnen de vraag aanpassen: “Is corona een straf van God?”, antwoordde de professor op geniale wijze: “God vergeeft altijd, mensen vergeven soms, de natuur vergeeft nooit.” Deze professor wilde zo duidelijk maken dat ziekte niet van God komt, dat de natuur hard is, én dat mensen verantwoordelijk zijn voor hun gedrag. Onverantwoord gedrag zorgt voor ontwrichting. Rijd maar eens tegen 200km per uur over de gewone weg, dat kan even goed gaan, maar vroeg of laat loopt het slecht af. Als je dan tegen een boom knalt, is dat geen straf van God, maar iets dat je jezelf aandoet. God laat het toe, ja, maar als je 200 per uur rijdt en tegen een boom knalt, is dat een logisch gevolg van onverantwoord gedrag.
In deze wereld doet God al wat mogelijk is om ons te laten delen in Zijn liefde en vreugde. Hij heeft ons Tien Geboden gegeven, tien leefregels die ons veilig op de weg houden. Als wij vrijwillig instemmen en ons houden aan die leefregels delen we in Gods liefde en vreugde. Maar teveel mensen leven alsof God niet bestaat, ze leven zonder geloof, zonder rekening te houden met Gods Geboden. Hoewel de coronapandemie geen straf van God is, kan deze pandemie de mensen wakker schudden om zich in te zetten voor een goede samenleving, die gericht is op zorg en aandacht voor elkaar en die solidariteit en samenwerking nastreeft. De coronapandemie is een uitnodiging om terug te keren tot God, zoals in het evangelie van vandaag: “Geeft aan de keizer wat de keizer toekomt, en aan God wat God toekomt”. Aan God geven wat aan God toekomt… wat is dat? Toen de Farizeeën Jezus wilden vangen, verwees Jezus naar de afbeelding van de keizer op een geldstuk. Deze afbeelding geeft aan dat men een staatsburger is met rechten plichten, dat er belasting betaald moet worden om de samenleving draaiend te houden. Maar in de mens is er ook een beeld geprent: het beeld van God. Hij is de Heer van alles en wij zijn naar Zijn beeld geschapen. Kortom, wij mensen behoren toe aan God en, zoals Jezus zei: “geef aan God wat aan God toekomt”. Het antwoord van Jezus nodigt ons uit tot een vraag die we onszelf kunnen stellen: aan wie behoor ik toe? aan de partner, de familie, de vrienden, de school, het werk, de parochie, de staat? In de eerste plaats behoor je toe aan God; Zijn afbeelding staat in ons gedrukt. We kunnen onszelf ‘geven’, vroeger zeiden ze ‘toewijden’ aan God. God zelf heeft ons alles gegeven wat we zijn en hebben en daar kunnen we dankbaar voor zijn. Dankbaar tegenover God de Vader, die ieder van ons geschapen heeft en kent en bemint. Dankbaar tegenover God de Zoon, die ons heeft bevrijd uit zonde en dood, die ons geneest naar lichaam en ziel, misschien niet in dit leven, maar wel in het eeuwig leven; die Zichzelf helemaal aan ons geeft in de Heilige Communie en die Zijn Moeder Maria gegeven heeft aan ons. Dankbaar ook tegenover God de Heilige Geest, die ons inspireert tot daden van geloof, hoop en liefde, naastenliefde, dienstbaarheid en solidariteit. God die zichzelf geeft aan ons, aan u… het is een geweldig mysterie.
Als u uzelf aan God geeft, mag u meewerken met Hem om in onze gekwetste wereld van de wereld, onze parochie, uw familie iets moois te maken. We mogen beseffen dat dit aardse leven niet het hoogste is, maar dat we geroepen zijn om eens te delen in het volle geluk, bij God in de Hemel. Ja, de schepping is beschadigd, er is het coronavirus, er is lijden en sterven, maar het zijn ook wegen om verenigd te worden met Jezus’ opstaan uit de dood. We mogen ondertussen al het mogelijke doen om lijden en sterven te verzachten, het hoort bij het leven. Moge Maria, onze Hemelse Moeder, ons helpen te leven in overeenstemming met het beeld van God dat wij in ons, in ons hart dragen, en meehelpen aan de opbouw van het Rijk van God op aarde.
Amen.
