20-09-2020: De preek van de vijfentwintigste zondag door het jaar 2020
Jezus vertelt een parabel, een verhaal. En er staan zo in de Bijbel van die parabels (of verhalen) die moeilijk zijn. Vandaag hebben zo’n parabel gehoord. We weten niet wat we er mee moeten. Jezus spreekt over “werklieden van het eerste uur”; mensen die de hele dag hard moeten werken, die de last en de hitte van de hele dag gedragen hebben. Er zijn er ook die maar één uurtje gewerkt hebben, mensen die bijna niets gedaan hebben, ze hebben amper gezweet. Toch krijgen zij evenveel geld als degenen die de hele dag keihard gewerkt hebben. Volgens ons gevoel (ons rechtvaardigheidsgevoel) is dat niet juist. Mensen die de hele dag werken en ’s avonds evenveel geld krijgen als degenen die maar een uurtje gewerkt hebben, dat klopt niet! Dát is iets voor de vakbond. Als die “werkers vanaf het éérste uur” naar de vakbond zouden gaan, zouden ze onmiddellijk gelijk krijgen.
En toch is er hier géén onrechtvaardigheid! Want als u goed geluisterd heeft, dan weet u dat de werkgever gezegd heeft, dat er zou gewerkt worden voor één denarie per dag. Eén denarie, dat was het gewone dagloon. Iedereen ging hiermee akkoord. En de werkgever betaalt die werklieden eerlijk, allemaal krijgen ze ’s avonds één denarie. ’s Morgens was men akkoord, maar ’s avonds wordt er geprotesteerd: “Wij hebben de hele dag gewerkt, zij maar één uurtje. En zij krijgen hetzelfde als wij? Dat is niet eerlijk, dat nemen wij niet! Ofwel krijgen wij méér, ofwel zij minder! Gelijk loon voor gelijk werk!” Als we deze parabel zó bestuderen, dan geraken we er nooit uit. We moeten anders kijken naar deze parabel. Deze parabel wordt genoemd: “de parabel van de werklieden in de wijngaard.” Eigenlijk kunnen we beter zeggen: “de parabel van de landeigenaar.” Het gaat om de landeigenaar en in dit geval is dat God zelf! En God is méér dan rechtvaardig! God overstijgt de rechtvaardigheid door Zijn mildheid, door Zijn vrijgevigheid, door Zijn goedheid. God geeft altijd méér dan nodig is, omdat God van ons houdt, God ziet ons graag! De parabel gaat ook over ieder van ons, de parabel gaat over u. Het is een uitnodiging om zelf méér dan ‘rechtvaardig’ te zijn. Als christenen moeten wij méér dan rechtvaardig zijn, wij moeten de liefde in praktijk brengen, wij moeten goed zijn voor iedereen, ook voor hen die het misschien niet meteen verdienen. ’t Is zoals met de vader van de verloren zoon, als de vader van de ‘verloren zoon’ alleen maar rechtvaardig was, dan had hij die zoon nooit binnengelaten. De zoon had alles verkeerd gedaan, hij kon beter thuis weg blijven. Maar de liefde van de vader is groter. De liefde berekent niet… de liefde gaat niet afwegen… de liefde blijft. Dat leert Jezus ons in deze parabel. En wij worden allemaal door Jezus uitgenodigd om zo te leven. Voor sommige mensen is dat dwaas. Maar ja, het Evangelie is ‘dwaas’. Het Evangelie is voor ‘dwaze’, oftewel ‘goede’ mensen. ’t Is net zoals de ‘goedheid’ of ‘dwaasheid’ van brandweermannen, ze hollen naar mensen die zij niet kennen, om ze te helpen… of de ‘dwaasheid’ van mijnwerkers, die hun leven riskeren voor een kameraad die onder het puin ligt… of de ‘dwaasheid’ van honderden mensen die op zoek gaan naar een vermist kind… of de ‘dwaasheid’ van moeders die nóg een kindje willen… of de ‘dwaasheid’ van een missionaris die (mensen die hij niet kent) vertelt over Jezus… of de ‘dwaasheid’ van de barmhartige Samaritaan die blijft stilstaan op de weg van Jeruzalem naar Jericho om een vreemdeling te helpen… of de ‘dwaasheid’ van Petrus die zijn boot en netten in de steek laat om Jezus te volgen… of de ‘dwaasheid’ van Zacheüs die in een boom kruipt om Jezus te zien, in plaats van in zijn belastingkantoor te zitten en het geld binnen te harken… of… de dwaasheid van ieder van ons, die hier in de Kerk zit (op een zondagmorgen)! Er is hier niets, helemaal niets te verdienen! En toch komen we, waarom? Omdat de God hier is, omdat Jezus hier is. Het is de ‘dwaasheid’ van God zelf, die Zijn Zoon straks in mijn handen legt om Hem aan u te geven in de Communie. Zijn wij ‘dwaas’ genoeg om mét Petrus onze netten achter te laten om Jezus te volgen? Of zitten onze netten verstrikt? Proberen wij mét Zacheüs een boom te vinden die hoog genoeg is om Jezus te zien? Of hebben we ‘hoogtevrees’?
Broeders en zusters, het is nooit te laat! Of ge nu leeft in de vroege morgen, of op de middag, of tegen de avond, tegen het elfde uur, of ge jong of grijs bent, altijd komt de landeigenaar u uitnodigen: “Gaat naar Mijn wijngaard.” Hij, God, de Heer, heeft u nodig! Ga op Zijn uitnodiging in, en Hij zal ons geven wat ‘rechtvaardig’ en ‘goed’ is, d.w.z. Hij geeft altijd véél méér dan wij ooit kunnen verdienen: vrede, liefde en zoveel meer en dat kunnen we doorgeven aan de mensen die we tegenkomen. En straks geeft Hij ons het eeuwig leven.
Amen.
