12-05-2019: De preek van de vierde zondag van Pasen 2019
Het is Roepingenzondag. Vanuit West-Europa vertrokken vroeger duizenden paters en zusters naar landen waar men Jezus Christus nauwelijks of niet kende. Ze werkten daar hard in scholen en ziekhuizen en ze bouwden kerken om hun Inspiratiebron, het geloof in Jezus Christus, door te geven. Vele plaatsen in de wereld, Azië en Afrika op kop, zijn door de inzet van mensen uit onze streken plaatsen waar het geloof in Jezus Christus sterk wordt beleefd. Ondertussen zijn daar niet meer zoveel paters en zusters uit onze streken. Ze hebben daar zelf een Kerk met plaatselijke mensen: Afrikaanse en Aziatische priesters en zusters en heel veel lekenhelpers en -helpsters. Hier in West-Europa zijn er weinig roepingen; op een uitzondering na voelen jonge mensen er niets voor om priester of zuster te worden. Maar daar wel; er zijn daar meer paters en zusters dan hier, veel catechisten, en ze zijn vurig in hun geloof, hoop en liefde. Vurige Christenen. Een sterk voorbeeld: een paar weken geleden ontploften in Sri Lanka bommen in kerken, tientallen Christenen stierven (w.o. 45 kinderen), zeer velen werden gewond. Wat deden die Christenen? Geen wraak, geen vergelding maar vergeving. Het Christendom is daar een kracht die alle negativiteit kan ombuigen in vergeving, liefde, dienstbaarheid en solidariteit. In het Westen proberen we dat ook te doen, maar we zijn onze Inspirator, Jezus Christus, aan het verliezen. Dit heeft gevolgen.
Een paar jaar voor ik priester werd sprak ik met een missionaris, pater Jacques. Hij had in de Congo gezeten. Afrika. Hij vertelde over mensen die bang waren van geesten, over mensen die hopeloos waren als ze iets fout hadden gedaan, over mensen die in een verkeerde familie of stam geboren waren en vervolgd of genegeerd werden, over mensen die bang waren om te leven, want er was zoveel om bang voor te zijn. Pater Jacques vertelde die mensen over Jezus Christus die Verrezen was en leeft, over als je Hem toelaat in jouw leven je niet bang hoeft te zijn voor wie of wat dan ook. Pater Jacques riep, net als Paus Franciscus nu, elke keer weer op om een levende persoonlijke relatie te hebben met Jezus. Tot zover Pater Jacques. Als ik met mensen spreek, merk ik dat mensen angsten en fobieën hebben. Volgens mij verdwijnt dat als je een levendige persoonlijke relatie met Jezus Christus hebt. De vraag die ieder van ons zich mag stellen: heb ik een levende relatie met de Verrezen Jezus, spreek ik met Hem, geloof ik dat Hij bij me is op elk moment van de dag, leef ik met Hem?
Wat het geloof betreft: West-Europa, misschien wel heel de Westerse wereld, is een missiegebied geworden. Moeten we nu pessimistisch zijn? Ik denk het niet, want het begint bij ons, bij u. Ieder van ons kan voor God, voor Jezus Christus kiezen en beseffen dat het leven dat Hij ons gegeven heeft en de tijd waarin we leven een geschenk is. Dit geschenk van God (het leven, de tijd) moet nauwgezet en naar best vermogen gebruikt worden om te werken aan onze eigen redding en aan de redding van anderen. Natuurlijk, Jezus Christus is onze Redder, maar wij mogen meewerken door onze manier van leven. Op een dag, op het eind van ons leven, moeten we rekenschap afleggen over hoe we geleefd hebben en wat we met onze tijd gedaan hebben. Tijdens dit leven mogen wij ons voorbereiden op die ontmoeting met de levende God. Bent u er klaar voor? Wanneer we leven als Christenen, van Jezus Christus en onze naasten houden en vergevingsgezind zijn, dan hoeven we voor niets of niemand bang te zijn. Dan zijn we er klaar voor. Waar zijn we klaar voor? Om het Christelijk geloof in onze streken opnieuw in te planten. Er zijn te weinig priesters en zusters, maar u bent er! U bent gedoopt en dus heeft u ook een roeping om missionaris te zijn.
Het is Roepingenzondag. In het Evangelie van vandaag horen we dat Jezus zegt dat Hij de schapen kent, bij naam. De Heer kent u, ten diepste. Beter dan dat u uzelf kent. Hij kent uw gaven en talenten. Hij houdt van u met een zeer persoonlijke liefde, alsof u de enigste persoon bent die voor Hem bestaat. Jezus kan maar tot één tellen: jij, jij, jij bent voor Mij de enigste, jij staat op nummer één. Die ene bent u dus. Het Evangelie zegt ons ook iets over de Goede Herder. Hij geeft Zijn leven voor zijn schapen, niemand kan ze van Hem afnemen. De nachtmerrie van een herder is dat er wolven en rovers zijn. Jezus is geen huurling, maar de Goede Herder die niet op de vlucht slaat als wolven en rovers in de buurt zijn. Jezus Christus springt in het gevaar om zijn schaap, zijn mens, te redden. En dat mogen wij ook doen voor onze medemensen. Daarom, spreek in uw omgeving over uw geloof, over Jezus. De mensen hebben Hem nodig. We bidden in deze meimaand op voorspraak van Maria om kracht. Zij zal ons helpen.
Amen.
