02-06-2019: De preek van de zevende zondag van Pasen 2019
Veel mensen denken dat de Kerk een soort club is waarvan je lid kunt worden. De Kerk als een soort welzijnsvereniging waarin iedereen zich thuis kan voelen. Zo’n Kerk beantwoordt aan mijn verlangens en mijn menselijke verwachtingen. En als dat niet is, dan stap je er uit en zoek je een andere club. Maar… de Kerk is toch anders. In eerste instantie is het de Kerk van Jezus Christus. Kijk maar naar de lezingen van vandaag. De Kerk is een gemeenschap, een familie, en de leden geloven in Jezus Christus als de Verrezen Heer en ze zijn trouw aan Hem. Zelfs als hun leven op het spel staat blijven ze kiezen voor Jezus Christus. De Kerk is dus geen club, het is een familie. Uit een familie kun je niet zomaar uitstappen, je blijft met elkaar verbonden. De familieleden van de Kerk volgen Jezus na in Zijn liefde, zelfs vijanden worden bemind. Zoals de Heilige Stefanus vandaag, hij bidt voor zijn beulen: “Heer, reken hun deze zonde niet aan”. Stefanus treedt zo in de voetsporen van Jezus die de Kerk als één familie gesticht heeft. Iedereen kan en mag lid worden van deze familie, zelfs degenen die haar aanvankelijk slecht gezind waren en vervolgden, zoals Paulus. Hij stond erbij toen Stefanus gestenigd werd en keurde dat goed. We kunnen zeggen dat aan het begin van de Kerk, in het centrum van de Kerk, en aan haar einde, Jezus Christus staat; Hij heeft haar gesticht, Hij houdt haar in stand, en Hij verwacht ons aan het einde, als we in geloof door de dood heen de Hemel binnengaan. De Heer is daar en ook hier. Onze grondhouding is: Hem volgen in ons dagdagelijkse doen en laten en Hem verwachten in de toekomst.
Ondertussen leven we als één familie, verbonden met Hem en met elkaar. Jezus heeft op het eind van Zijn aardse leven gebeden voor de eenheid van Zijn familie, de Christenen. Hij was toen bijeen met Zijn apostelen tijdens het Laatste Avondmaal, een bijzonder moment; “Blijft dit doen” zei Jezus, en wij doen dat hier in de Kerk. We vieren hier geen kopie van het Laatste Avondmaal, dit IS het Laatste Avondmaal, een mysterie. De eenheid met Jezus Christus en elkaar is fragiel, breekbaar, maar mogelijk. Die eenheid wordt bewaard door de opvolger van Petrus, de huidige Paus Franciscus. Het is een eenheid in vrede, geduld, soms veel geduld, vreugde ook, maar vooral een eenheid in liefde. Als wij dit alles in gedachten houden, het geloven ook, dan ontstaat een heel nieuw beeld van de Kerk. De Kerk is dan ‘de familie van God’, ‘huis van God’, ‘het geestelijk Lichaam van Christus’. De Kerk wordt geleid door Jezus zelf, ‘gevuld’ door de Heilige Geest die onze menselijke gaven en talenten tot ontwikkeling brengt. We zijn met elkaar verbonden in geloof, hoop, liefde; de Heilige Geest van Jezus inspireert ons tot naastenliefde, dienstbaarheid, solidariteit en vergeving. De Kerk. Het is dus toch iets anders dan een soort club waarvan er in onze maatschappij velen van zijn. De Kerk is geen vereniging van gelijkgestemden, juist niet. We zijn allemaal anders en dat maakt het zo interessant. We hebben allemaal andere gaven en talenten. We moeten ons wel steeds afvragen: leef ik met Jezus Christus? Zie ik de Verrezen Christus in de Kerk? Laat ik me beïnvloeden en inspireren door Zijn Heilige Geest? En mijn medekerkleden, familieleden: bezie ik hen met de liefde van Jezus Christus? Zoek ik naar eenheid met hen? Alleen als we dat doen, bezien we de Kerk met de juiste ogen.
‘Broeders en zusters’ mag ik zeggen, Tegenwoordig is er vanalles te doen over milieuvervuiling, de opwarming van de aarde, luchtvervuiling. Maar er is niet alleen de vervuiling van het milieu, er is ook een vervuiling van het geestelijke klimaat. Net zoals we tegen de vervuiling van het milieu zijn, moeten we ook tegen de vervuiling van de geest zijn. We raken zo snel gewend aan alles wat onze geest en ons hart vergiftigt. Bijvoorbeeld door beelden die de lust opwekken, het geweld op tv, de verachting van het leven, de arrogantie van de mens. Men noemt dat dan vrijheid, zonder eraan te denken dat zoiets vooral jonge mensen vergiftigt en de vrijheid aantast. Het neerdalen van de Heilige Geest op Pinksteren moet ons kracht geven en ons er aan herinneren hoe het is om gezonde lucht in te ademen, met onze longen én met ons hart. Daarom een oproep: bereidt u de komende week voor op de komst van de Heilige Geest. Hij daalt neer over Zijn Kerk, Zijn Familie. Het is de Geest van Jezus Christus die ons in liefde en eenheid met Hem en met elkaar verbindt, tot opbouw van de Kerk en de samenleving.
Amen.
