17-06-2018: De preek van de elfde zondag door het jaar 2018
Uit de parabel van het kiemende graan kunnen we veel leren. In deze tijd willen we van ons werk meteen de vruchten zien, we willen alles zelf doen, alles moet meteen klaar zijn. Er is instant-koffie, instant-soep, de telefoon wordt meteen opgenomen, berichtjes meteen beantwoord, de auto wordt in vier minuten gewassen. We kunnen moeilijk wachten en de dingen laten gebeuren. Ook heel het leven is zo ingericht dat we op knopjes kunnen drukken. We drukken op een knopje en het licht gaat aan, we drukken op een knopje en we hebben koffie, we drukken op een knopje en de afwas wordt gedaan, we drukken op een knopje en de tv staat aan. Wachten is zo moeilijk, alles gebeurt meteen. En toch, het leven is zo niet. Diep-menselijke problemen bijvoorbeeld los je zo niet op. Kinderen kun je niet opvoeden door op een knopje te drukken, je man of vrouw leer je niet kennen door aan een knopje te draaien. De dingen die in het leven de moeite waard zijn, kosten tijd, je hebt geduld nodig, uithoudingsvermogen. Een relatie, elk leven, moet groeien en heeft tijd nodig. Als je een boom plant moet je kunnen wachten totdat er vruchten aankomen. Ook mensen hebben groeitijd nodig. Je moet kunnen wachten.
Jezus leert in deze parabel dat God ook kan wachten. Hij zaait het Rijk Gods in de harten van de mensen en Hij vraagt geen direct resultaat. Het Rijk van God, het resultaat moet groeien. Soms groeit het snel, soms wat langzamer. God geeft de mens de tijd, de ruimte, om zichzelf te worden. God wacht als een landbouwer die goed zaad zaait op zijn land en dan wacht. Het wordt nacht, het wordt ochtend, de zon schijnt, het regent, en dat gaat zo door. Als je bij het plantje blijft staan, zie je niets veranderen. Als je het groeiproces probeert te versnellen door er aan te trekken, gaat er iets kapot. Iedere landbouwer moet kunnen wachten en dan groeit het zaad. Zo moeten ook wij kunnen wachten en geduld hebben met anderen én met onszelf.
Geduld hebben met jezelf is moeilijk. Je maakt goede voornemens; je belooft een mens dit of dat, je belooft de Heer dit of dat: elke dag bidden, elke week dit, elke maand dat. Je maakt plannen, maar kort daarna verlies je de moed, je hebt niet het geduld om ze te verwezenlijken. Je blijft halfweg staan. In het ergste geval houd je er mee op. Maar als je zou volhouden, misschien elke keer weer opnieuw beginnen, dan zou het resultaat zichtbaar worden zoals een plantje dat langzaam groeit. Vaak zie je pas maanden of jaren later dat je gegroeid bent in geloof, hoop, liefde, vrede. Geduldig volharden is moeilijk, maar het brengt zoveel op. Nog moeilijker is het om geduld te hebben met anderen. Als vader of moeder strooi je goed zaad in het hart van de kinderen. Als er dan niet meteen goede vruchten komen, moet je de moed niet verliezen. Geloof dat elk zaadje van goedheid dat je zaait, voldoende kiemkracht heeft om tot vrucht te komen. Als je er voor bidt, zal de Goede Heilige Geest van God het met zijn warme adem en regen doen groeien. Ondertussen mag de ander er zijn en mag zich ontwikkelen, alles op ‘Zijn’ tijd. En dan bedoel ik ‘Gods tijd, Zijn tijd’. Als je gelovig bent en bidt, als je de Heer Jezus in jouw leven betrekt, dan zegt Hij: “Doe je best, zaai, blijf regelmatig zaaien en wacht maar, ga maar rustig slapen, vanzelf kiemt het zaad en het brengt vruchten voort.”
Zo was er eens een oude man die een johannesbroodboom plantte. Een johannesbroodboom groeit heel langzaam. Iemand vroeg aan die man: “Wanneer zal dit boompje vruchten dragen?” “Over zeventig jaar”, zei de man. “Dwaze man, denk jij over zeventig jaar nog te leven? Plant liever een boom die wat sneller groeit, dan kun je nog tijdens jouw leven de vruchten eten”. Maar de man zei: “Toen ik klein was, stond in onze tuin een johannesbroodboom met prachtige vruchten, heerlijk om te eten. Ik had die niet geplant. De vader van mijn opa heeft die geplant, zodat zijn kleinkinderen en achterkleinkinderen er van kunnen eten”. Moraal van het verhaal : doe je best, bid tot de Heer, vertrouw op Hem, heb geduld en de vruchten zullen komen. Vroeg of laat, op ‘Zijn’ tijd.
Amen.
