02-11-2018: De preek van Allerzielen 2018
U heeft voor uw gestorven dierbare een kerkelijke uitvaart geregeld. Wat is de kern van een kerkelijke uitvaart, waar doen we het voor? Ja, we nemen afscheid van een dierbare in een mooie kerk, met teksten, mooie gedachten, een mooi koor. We willen het afgesloten leven dankbaar gedenken en denken aan al het mooie en goede dat de overledene gedaan heeft. Dat is allemaal waar en zinvol, maar een kerkelijke uitvaart gaat dieper. Het is meer dan afscheid nemen, een leven afsluiten en dankbaar terugkijken.
Wat is de kern van een kerkelijke uitvaart? Waar doen we het ook voor? We komen met het lichaam van uw dierbare in de kerk en willen samen zijn bij de Heer Jezus Christus. We mogen geloven dat Jezus 2000 jaar geleden opgestaan is uit de dood, ten Hemel opgevaren en leeft. We komen hier dus bij de Levende Heer, met onze overleden dierbare, met onze pijn, ons verdriet, met al wat er op dat moment aan emoties in ons hart aanwezig is. We bidden zelf om kracht om verder te gaan en we bidden voor onze overledene. We kunnen in een kerkelijke uitvaart veel goeds vertellen over onze dierbare, zelfs anekdotes, maar we vertrouwen hem of haar toe aan de Heer en vragen dat Hij voor hem of haar zorgt, en dat onze dierbare in de Hemel mag komen. Het nieuwe thuis. Tijdens een kerkelijke uitvaart wordt soms wel heel gemakkelijk iemand ‘heilig’ verklaard en er wordt met grote stelligheid gezegd dat die nu zeker in de Hemel is. Maar dat weten we niet zeker. De meeste mensen leven met vallen en opstaan, niemand is perfect. Daarom is er Allerzielen, een dag dat we speciaal voor de gestorvenen bidden tot God, dat Hij hem of haar helpt de Hemel binnen te gaan. Wij vragen aan God (aan Jezus Christus) om barmhartig te zijn, vergevingsgezind. Zoals Gods liefde, barmhartigheid en vergeving ons sterk en goed maakt in het leven, zo bidden wij om Gods liefde, barmhartigheid en vergeving voor onze gestorven dierbare zodat hij of zij de Hemel kan binnengaan. Trouwens, mensen kunnen de Hemel niet op eigen kracht binnengaan. Hoe goed mensen ook zijn, ze blijven stof en as, zwak. We hebben hulp nodig. En die hulp komt van Jezus Christus, de Zoon van God. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot God tenzij door Hem. Het is dus goed voor de overledenen tot de Verrezen Heer te bidden dat ze de Hemel mogen binnengaan.
We vragen ook aan onze overledenen dat ze voor ons bidden. Het is zoals bij Maria, de Moeder van Jezus. Zij is de ten Hemel opgenomen en in het Weesgegroet vragen we aan Haar: “Bid voor ons, nu en in het uur van onze dood”. Zoiets mogen we ook vragen aan onze dierbare overledenen, dat ze voor ons bidden en helpen. Want we blijven over de grens van de dood heen met elkaar verbonden. Ja, als er iemand gestorven is, is er vaak verdriet, pijn en gemis. Maar als je gelovig bent, ben je niet afgesneden van elkaar. In een kerkelijke uitvaart spreken wij die kern uit: de dood heeft niet het laatste woord omdat Jezus Verrezen is, opgestaan uit de dood. Ieder die in Hem gelooft en dat geloof in praktijk heeft gebracht, zal leven, ook al is men gestorven. We hebben daarnet enkele Bijbelverzen gelezen, het zijn woorden ter bemoediging. Ik wil er een stukje uitlichten: “Goed is de Heer voor wie hoopt, voor iedereen die Hem zoekt. Goed is het (…) op redding van de Heer te wachten.” Laten wij niet passief wachten, maar actief ons geloof handen, voeten en stem geven, tot opbouw van onszelf, tot opbouw van onze dierbaren over de grens van de dood heen, en tot opbouw van heel de samenleving.
Amen.
