10-12-2017: De preek van de tweede zondag van de Advent 2017
De laatste profeet van het Oude Testament is Johannes, met als bijnaam ‘de Doper’. Johannes was een speciale, een zonderling. Hij leefde teruggetrokken in de woestijn, ver van het wereldse gebeuren. Hij leefde verbonden met God en had een zending, namelijk mensen voorbereiden op de komst van Jezus, de Messias, de Verlosser. Johannes riep het volk op zich te bekeren. Waren de Joden toen verstokte zondaars? Deden ze al wat God verboden had? Geloofden ze niet in God? Dat kunnen we ons niet voorstellen, want we lezen dat “heel de landstreek Judea en alle inwoners van Jeruzalem naar hem uittrokken, en ze lieten zich dopen”. Dit waren gelovige mensen die zoals mensen van 2017 te maken hadden met zonden, met menselijk falen. Ze waren van goede wil, ze gingen naar Johannes om naar hem te luisteren, om zich te bekeren en zich te laten dopen.
De boodschap van Johannes was duidelijk: “Bereidt de weg van de Heer, maakt zijn paden recht!” Wij horen het ook, hier en nu, in deze Adventstijd. Het volk van Israël verwachtte de komst van de Messias; wij verwachten Hem ook, Jezus’ komst, met Kerstmis. Johannes zei: “Ik doop met water, maar Hij doopt met de Heilige Geest”. Deze periode vóór Kerstmis is dé tijd om extra aandacht te hebben voor onze binnenkant. De Heilige Geest leeft – sinds ons doopsel zoveel jaar geleden – in onze binnenkant, in ons hart. Is ons hart klaar om Kerstmis te vieren? Hoe zit het met ons innerlijk leven? We weten dat er een buitenkant is, een uiterlijk leven: we wassen ons elke morgen, we poetsen onze tanden, we trekken nette klederen aan, we zorgen dat we goed eten, we verzorgen onze contacten met medemensen, we zetten een kerstboom en een kerststalletje, we zorgen dat alles ‘op orde’ is. De buitenkant. Maar, we hebben ook een binnenkant. Hoe kunnen we onze paden voor de Heer recht maken? Kijk naar uw hart. Zijn er bergen en heuvels, putten en oneffenheden, kronkelpaden en s-bochten die we kunnen verwijderen? We weten allemaal uit ervaring – tenminste ik wel – dat we veel denken aan onszelf. We zijn gehecht aan uiterlijkheden, we zijn bezig met eigenbelang. Denk maar aan Petrus tegen wie Jezus zei: “Je laat je leiden door menselijke overwegingen, maar niet door wat God wil” (Mt.16,23). We proberen het goede te doen, maar het lukt niet altijd. Daarom zegt Jezus: “Weest op uw hoede, weest waakzaam” (Mt.13,33), we hoorden het vorige week zondag.
Broeders en zusters, Laat u niet ontmoedigen. We zijn in de 2de week van de Advent, een tijd om orde op zaken te stellen, een tijd van voorbereiding op Kerstmis. Jezus is gekomen om het hart van mensen te vernieuwen, van binnenuit. Geweldig toch! Een boodschap van hoop klinkt in de Advent. In de 1ste lezing hoorden we een boodschap voor het volk van Israël dat al jaren beproefd werd door de bittere ballingschap in Babylonië: “Troost, troost mijn volk (…) Uw God is op komst (…) Als een herder zal Hij zijn schapen weiden (…) de lammeren dragen tegen zijn boezem”. Dat wil de Heer in deze Advent doen: van boezem tot boezem, van hart tot hart spreken met ieder van ons. Daarom een uitnodiging: open uw hart, onderzoek het, welke kronkelpaden moeten rechtgetrokken worden? Jezus, de Zoon van God die ook de Zoon van Maria is, is Degene die ons wil vernieuwen, zodat we steeds meer op Hem gelijken. Gods Zoon Jezus is via Maria naar ons toegekomen. Wij kunnen via Maria naar Jezus gaan. Maria helpt ons hart goed/beter te maken. Want als de binnenkant op orde is, dan gebeurt er ook iets aan de buitenkant. Als men in onze tijd aan alle mensen zou vragen wat de wereld het meest nodig heeft, dan weet ik haast wel zeker dat wereldwijd miljarden mensen zouden zeggen: vrede! In alle talen zou men zeggen dat de wereldvrede nodig heeft. Vrede wordt bijna altijd gedacht als een ‘horizontale vrede’: vrede tussen volken, rassen, talen, vrede tussen sociale klassen en godsdiensten. Maar er is ook een ‘verticale vrede’: vrede tussen de Hemel en de aarde, vrede tussen God en de mensen. Het woord ‘vrede’ is net zoals het woord ‘liefde’ een eigennaam van God. God is liefde, God is vrede, God is mens geworden. Jezus Christus is gekomen om mensen met elkaar te verzoenen en vrede en liefde te brengen. Realiseer uzelf dat de verticale vrede – de vrede tussen de Hemel en de aarde, de vrede met God – de belangrijkste is, want daarvan hangen alle andere vormen van vrede af. Kortom, laten wij – Christenen – God ontdekken én ontmoeten als Vriend, als Vredevorst, als Degene die Zijn Zoon gezonden heeft om vrede te brengen. Dan zal er vrede komen in deze wereld. Laten we ons in deze Advent voorbereiden op de viering van Kerstmis.
Amen.
