06-08-2017: De preek van de Gedaanteverandering van de Heer 2017
Jezus had zijn leerlingen over zijn lijden gesproken. De leerlingen moeten van streek geweest zijn. Misschien begint hun geloof wel te wankelen. Ze twijfelen. Enkele dagen daarna wil Jezus het geloof van zijn leerlingen versterken, opkrikken, want om standvastig te zijn, om rechtdoor te kunnen gaan, moet je eerst het doel naar waar je op weg bent kennen. Zoals een voetballer pas kan voetballen als hij weet naar welk doel hij moet voetballen, zo moet je in je leven ook een doel hebben. Je moet je doel kennen. Dat is vooral nodig wanneer de route moeilijk is, als er kronkelpaden en hoge bergen zijn. Daarom moesten de leerlingen van Jezus weten wie Hij is. Ze moesten Zijn heerlijkheid zien, zodat ze standvastig in het geloof konden blijven.
En wat is ons doel in het leven? Naar waar zijn wij op weg? Ons leven, uw leven is een weg naar de Hemel. Die weg loopt eigenlijk altijd via een Kruis. We hebben allemaal wel een of ander kruis/kruisje te dragen: onze gezondheid is niet perfect, een contact dat stroef verloopt, een geliefde die ziek is, misschien overleden is… een kruis/kruisje. Tot het laatste ogenblik van ons leven zullen we ook moeten roeien tegen de stroom in. Het is mogelijk dat wij in bekoring komen om de gemakkelijke weg te nemen: het gebed laten voor wat het is, de Kerk voorbij lopen, “ach wat maakt het uit”. In elke eeuw en tijd zijn er mensen die het Christendom hebben willen aanpassen, zelfs veranderen tot iets gemakkelijks, met gemakzuchtige levensvormen voor mensen die zich van God noch gebod weinig aantrekken. Toch is dit niet het pad dat de Heer wijst. Hoewel het leven een feest kan zijn, en je zelf de slingers moet hangen, zijn er hoogtes en laagtes. De leerlingen van Jezus waren van slag toen ze Jezus aan het Kruis zagen hangen. Daarom nam de Heer drie van hen – degenen die bij Hem waren tijdens Zijn doodstrijd in de Hof van Olijven – mee naar de top van de berg Tabor. Daar boven op die berg zagen ze wie Jezus werkelijk is. Jezus toonde zich daar in zijn Goddelijke heerlijkheid, in een schitterend licht. De Heer Jezus wil ook ons sterken op onze tocht door het leven, op weg naar de Hemel, ons doel. Een topervaring is hier in de Kerk. Hier horen we woorden van Jezus Christus; we horen wie Hij is en wat ons doel is. En als vermoeidheid toeslaat, als de weg moeilijk wordt, als je ontmoedigd raakt, kijk dan naar Jezus Christus, kijk ook naar de plaats waar je naar op weg bent en die God onze Vader voor je bereid heeft. Iedere dag brengt je een stapje, een dag, dichterbij. Als Christen moet je niet bang zijn van de tijd. Het is geen tragedie, integendeel, elke dag wordt de weg korter die je moet afleggen naar de ontmoeting en omhelzing met God, ons doel. En de Heer, Hij loopt aan je zijde.
“Jezus nam Petrus, Jacobus en diens broer Johannes met zich mee (…) op een hoge berg (…) Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd (…) Opeens verschenen hun Mozes en Elia.” De drie apostelen waren in een extatisch geluk. Petrus zegt: “Heer, het is goed dat we hier zijn. Als Ge wilt zal ik hier drie tenten opslaan, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.” Petrus dacht niet eens aan zichzelf, Jacobus en Johannes. Meteen daarna klonk een stem uit de Hemel: “Dit is mijn Zoon, de Welbeminde.” Als wij trouw blijven in geloof, hoop en liefde/naastenliefde, zullen we eens de verheerlijkte Christus aanschouwen van aangezicht tot aangezicht, niet voor één momentje, maar voor altijd en eeuwig. De Heer Jezus Christus geeft Zichzelf als beloning. De stem die uit de Hemel klonk zei ook: “Luistert naar Hem”. We kunnen Zijn stem horen in ons hart, in ons geweten. Als we luisteren naar de Heer en Zijn raadgevingen volgen, zijn we op de goede weg. De gedaanteverandering van Jezus op de berg Tabor verwijst naar de verheerlijking van Jezus Christus, maar verwijst ook naar onze verheerlijking. De apostel Paulus schrijft ergens: wij zijn kinderen van God, dus ook erfgenamen van God, wij delen in Zijn lijden, om ook te delen in Zijn verheerlijking (vgl.Rom.8,16-17).
Als ons tegenslagen treffen, dan kunnen wij naar God onze Vader gaan en Zijn vaderlijke liefde en troost ervaren; we kunnen naar Jezus Christus gaan die ons helpt onze last te dragen. Hij is onze onafscheidelijke vriend, ons meer nabij dan familie en vrienden. Sterker nog: als wij altijd dicht bij Jezus in de buurt blijven, in gebed en Communie, zullen we geen blijvende schade lijden. Dagelijks tegenslagen kunnen op onze weg komen, ons lichaam kan het laten afweten, de wereld kan vergaan, maar God blijft altijd bestaan. Laten wij daarom ons hart en onze gedachten richten op Jezus Christus die ons in dit leven nabij is, en op ons wacht aan het einde van de weg, ons doel.
Amen.
