27-09-2017: De preek van de vierentwintigste zondag door het jaar 2017
Een paar jaar geleden gebeurde er iets heel speciaals in de politierechtbank van Kortrijk. Er was daar een uitspraak over een dodelijk ongeval. In het jaar 2010 werd een vrouw van 62 jaar op 200 meter van haar huis aangereden door een auto. Ze was op slag dood. De jonge bestuurster van de auto had een inschattingsfout gemaakt. Door de rechters werd ze veroordeeld tot drie maanden in de cel, daarna drie maanden rijverbod en een geldboete. Nog voor ze de rechtbank verlaten had, sprak de weduwnaar de doodrijdster aan. Hij vergaf haar en hij zei tegen de omstaanders: “Ik hoop dat ze nu voort kan met haar leven”. De advocaten in de rechtbank waren duidelijk onder de indruk: “Zo’n ontknopingen maak je niet dikwijls mee” zeiden ze.
Toen ik het las, werd ik er even stil van. Als mensen ons iets aandoen, iets wat pijnlijk is, dan willen we wraak. Zeker als het iets heel ergs is, dan kan de dader niet hard genoeg gestraft worden. Als iemand dan jouw meest geliefde doodrijdt, dan hoop je op de hoogst mogelijke straf. Wij redeneren dikwijls in de stijl van “oog om oog, tand om tand”, met gelijke munt terugbetalen. Maar, word je daar gelukkig van? Het verhardt het hart, je zit dan in een spiraal van geweld, en daar kom je bijna niet uit. Het beste is dat je ergens de kracht vindt om de bladzijde te kunnen omslaan, om te vergeven. Ja, dat kost tijd; het kan soms lang duren. Maar voor ons hart, voor onze gemoedsrust, is vergeven de beste oplossing. Als je blijft haten en blijft stil staan bij wat er fout ging, kan men verbitterd en verzuurd worden. Vergeven dus. Het betekent niet dat je het daarna ‘vergeten’ bent. Het slachtoffer/slachtoffers én de dader/daders kunnen het niet vergeten. Je kunt wel vergeven om verder te gaan, om naar de toekomst te kijken. Je moet verder. Maar waar vind je de kracht om te vergeven? Soms zeggen mensen: “Je moet leren vergeven en vergeten”. Maar mensen zijn geen computers waar je dingen bij kunt deleten, wegwissen. En zelfs dan blijft er altijd nog wel iets achter op de harde schijf. Mensen kunnen maar moeilijk vergeten. Toch kunnen de scherpe kantjes eraf gaan en is zelfs genezing mogelijk áls we beginnen met vergeving te schenken. Waar, nogmaals, vind je de kracht? Het is de kunst om met de Heer Jezus Christus te leven, Hij is de Geneesheer. Sommigen denken dat je maar één keer moet vergeven. Sommige edelmoedige mensen zullen dat misschien kunnen en in sommige zaken lukt dat. Maar als het iets ernstigs is, kost dat meer moeite. En toch verwacht de Heer Jezus dat wij vergeving schenken. In het Evangelie vraagt Petrus: “Heer, als mijn broeder tegen mij misdoet, hoe dikwijls moet ik hem dan vergeven? Tot zevenmaal toe?” Zeven keer iemand vergeven is al heel wat, maar Jezus zegt: “Neen, geen zevenmaal, maar zeventigmaal zevenmaal”. Om te genezen van een grote kwetsuur moet je dus vaak vergeving schenken. Ik kan begrijpen dat sommige mensen het heel moeilijk hebben om iets of iemand te vergeven, vooral als de zaak zwaar is. En waar halen we dán de kracht vandaan om te kunnen vergeven?
Toen Maria 100 jaar geleden in Fatima/Portugal verscheen had ze een verzoek: “Bid elke dag de Rozenkrans”. Maria maakte zich daar als ‘Koningin van de Rozenkrans’ bekend. Bij de meeste door de Kerk erkende verschijningen van Maria, vraagt Gods Moeder om de Rozenkrans te bidden. Waarom? In de geschiedenis van de Kerk en van Christenen zijn er vele gebeurtenissen die de werking van de Rozenkrans bewijzen. Als we bidden komt de Moeder van God de mensen te hulp. Zelf heb ik het ook meegemaakt. Toen ik 26 jaar oud was en me bekeerde tot het geloof in de Heer Jezus Christus, begon ik de Rozenkrans te bidden. Na een paar jaar voelde ik in mijn hart de oproep om priester te worden. Maar ik was toen stukadoor, 28 jaar, en ik dacht dat mijn tijd voorbij was en dat mijn verstand misschien wel te klein zou zijn. Toch bleef ik stug de Rozenkrans doorbidden, elke dag. Tot ik dan de beslissing genomen heb en naar het seminarie ging om te studeren. Toch ben ik er zeker van dat het bidden van de Rozenkrans mij meer geholpen heeft dan het studeren. Sindsdien vertrouw ik altijd weer op de kracht van de Rozenkrans. Zoals de Heilige Franciscus van Assisi die zei: “Van één ‘Weesgegroet Maria’ beeft de hel.” Hoe moet het dan zijn wanneer een hele Rozenkrans gebeden wordt! Maria oefent haar invloed uit en beschermt en begeleidt op een verborgen manier. Ik ben er van overtuigd dat we met de hulp van Maria veel kunnen bekomen. Zij kan ons bijvoorbeeld helpen om vergeving te schenken en verder te gaan met ons leven.
Amen.
