25-01-2015: De preek van de derde zondag door het jaar 2015
Simon, Andreas, Jacobus en Johannes waren die morgen vroeg opgestaan, zoals elke morgen. Het vissersleven is zwaar: de boot verzorgen, netten klaarmaken, de windrichting bepalen, uitvaren, netten werpen, netten de boot intrekken, vis sorteren. Dat deden ze al jaren. Waarschijnlijk dachten ze dit tot hun pensioen te blijven doen. Ze waren als vissers geboren, ze zouden als vissers sterven. En dan… dan komt Jezus voorbij: “Kom, volg Mij!” De vertrouwde leefwereld wordt doorkruist door het Woord, een vreemde Profeet die zegt: “Bekeert u, het Rijk van God is nabij, volg Mij! Laat alles maar achter”. Voor Simon, Andreas, Jacobus en Johannes was dat hun boot, hun broodwinning, hun zekerheid. Ze moesten Jezus volgen zonder te weten waar naartoe. Te gek voor woorden. Wie laat nu zijn broodwinning achter zich? Wie loopt er met een Onbekende mee, zonder te weten waarheen? En toch doen ze het. Het is de geschiedenis van de eerste leerlingen van Jezus. Waar heeft het hun gebracht? Drie jaar later staan ze onder het Kruis… ze zien hun Meester sterven. Jacobus was de eerste apostel die de marteldood stierf. Enkele jaren daarna wordt Andreas doodgemarteld in Griekenland. Simon Petrus zal toen hij aan het meer van Galilea stond ook niet gedacht hebben dat hij gekruisigd zou worden in Rome, met het hoofd naar beneden. Johannes sterft een natuurlijke dood, maar als balling op het eiland Patmos. Beste mensen, Jezus volgen is een avontuur. Een fantastisch avontuur. Je moet een beetje gek zijn om veel los te laten én om te geloven dat men veel meer zal terugkrijgen. Honderdvoudig, zegt Jezus. ‘Het Rijk Gods’ verkrijgt men niet vanuit een schone zetel of door middel van vergaderingen. Men moet de handen laten wapperen, je voeten bewegen naar mensen toe die het nodig hebben. “Alleen geweldenaars maken het buit” zegt Jezus. Hij noemt Jacobus en Johannes “zonen van de donder”. Ge weet wat er gebeurt als het dondert: een bliksem gaat vooraf, een luide knal volgt, het rommelt nog wat na. Johannes en Jacobus waren donderzonen, geweldenaars. Zij wonnen het Rijk van God.
Vandaag loopt Jezus hier voorbij. Niet langs het meer van Galilea, maar in deze kerk. De Heer doorkruist ons leven, vooral het leven van jonge mensen. Hier en daar blijft Hij staan, ziet ge Hem vóór u? Hoor je Hem zeggen: “Volg Mij! Ik zal van jou een mensenvisser maken!” Wat zullen de jonge mensen antwoorden? Als het ‘donderzonen’ of ‘donderdochters’ zijn die hun leven vullen met elk woord dat uit de mond van de Heer komt, dan is er hoop voor deze wereld. Misschien zal het óók zo zijn dat ze gekruisigd worden: op school, in de klas, misbegrepen door hun omgeving, misschien door hun eigen familie. De apostelen wisten niet wat hun te wachten stond, wij kunnen het vermoeden. Degenen die met de Heer Jezus meegaan, zullen gekruisigd worden, niet in Jeruzalem, niet in Rome, maar hier bij ons. En toch… toch zullen ze blijmoedig zijn. Diep in hun hart weten ze, voelen ze, dat de Heer Jezus met hen meegaat. Ze zullen een vrede ervaren die niet van deze wereld is. Ze zullen een geluk met zich meedragen dat zal uitstralen naar hun omgeving. Waarschijnlijk, misschien, zullen ze zelfs respect afdwingen in hun omgeving. Ze zullen het Licht van Jezus in zich dragen, een Licht van liefde, vrede, vreugde, verdraagzaamheid, geduld en verzoening. Jezus’ Licht schijnt over hen en straalt een vrede uit die alle begrip te boven gaat. Als je de Heer volgt word je omgeven door een zee van problemen, maar je staat oog in oog met Hem, Jezus Christus, onze Vrede. Zolang je op Hem gericht bent, ben je veilig. Als je te lang naar de problemen om je heen staart, zul je bezwijken onder het gewicht van je lasten. Als je bootje begint te zinken, roep dan gewoon: “Jezus, help Mij!” en Hij zal je omhoogtrekken. Hoe dichter je bij de Heer leeft, hoe veiliger je bent. Het leven gaat op en neer en de golven in de verte zien er dreigend uit. Richt je ogen op de Heer, degene die er altijd is. Als de golven bij je komen, zijn ze gekrompen tot het formaat dat Hij toestaat. De Heer staat altijd naast je, om je te helpen omgaan met de golven van vandaag. De toekomst is dikwijls een spookbeeld dat bang wil maken. Lach naar de toekomst, blijf dicht bij Jezus.
Broeders en zusters, Jezus roept nog steeds. Maar Hij is afhankelijk van het antwoord van mensen. Voor dat antwoord is jong en oud verantwoordelijk. Wij mogen ons verantwoordelijk voelen om met alle mogelijke krachten te werken aan Gods Rijk op aarde. We mogen bidden dat er in de kerk van morgen mensenvissers mogen zijn, zodat Jezus niet voor niets voorbijgaat. Laten we bidden dat er jonge mensen zijn die durven zeggen met Simon, Andreas, Jacobus en Johannes: “Ja Heer, hier ben ik”.
Amen.
