16-03-2014: De preek van de tweede zondag van de Veertigdagentijd 2014
Een jongen die tijdens zijn studie ongelovig was geworden, zei tegen de pastoor: “De wereld van de toekomst zullen wij opbouwen zonder Jezus Christus en zonder de Kerk. En daar zullen we geen spijt van krijgen”. Dit is de houding van vele mensen in onze tijd. Velen denken even goed zonder God en Kerk te kunnen leven; ze hebben niet het gevoel dat ze iets belangrijks missen als ze niet naar de Kerk gaan. Ze hebben er geen spijt van zonder de Kerk te leven. Afgelopen week vrijdag hebben we de kapel van Sint Jozefszorg gesloten, moeten sluiten. Veel mensen van onze tijd zullen daar geen moeite mee hebben. Anderen wel, we waren daar met een grote groep mensen. Het was een pijnlijk gebeuren.
Tja, we vragen ons af: wat moet er toch gebeuren om de Kerk in onze streken op te bouwen? Ik denk dat we de vraag anders moeten stellen: ‘wie’ kan de Kerk weer opbouwen? In de 12de eeuw droomde Paus Innocentius dat de Kerk dreigde in te storten. Een nachtmerrie. Maar plots zag deze grote Paus in zijn droom een klein manneke die met zijn schouders de instortende Kerk ondersteunde en oprichtte. Die kleine man was Franciscus, de Heilige Franciscus. Toen deze grote Paus de volgende dag de kleine en eenvoudige Franciscus ontmoette, herkende hij hem als de man die de Kerk opgericht had, die nacht in zijn droom. Een paar jaar daarvoor hoorde Sint Franciscus, toen hij in de kleine kapel van San Damiano aan het bidden was, de woorden van Jezus: “Ga, en bouw mijn Kerk weer op”. Franciscus dacht dat dit letterlijk bedoeld was en begon de kleine kapel van San Damiano te herstellen. Hij metselde en timmerde erop los. Later begreep hij dat het niet ging om de herstelling van een stenen gebouw, maar om de mensen. Wat is de Kerk, beter wie is de Kerk? Dat zijn de mensen die geloven in Jezus Christus en die Hem liefhebben en willen volgen. Ja, de Kerk groeit door het geloof en de liefde van mensen. Wij die hier samen zijn, de vraag is nu: wat of wie is er nodig om de Kerk weer op te bouwen? Ik denk dat een ervaring van de Verrezen Heer Jezus nodig is, zoals we vandaag horen in het Evangelie, een Tabor-ervaring, een topontmoeting. De leerlingen Petrus, Jakobus en zijn broer Johannes zagen dat Jezus voor hun ogen van gedaante veranderde. Ze zagen Jezus in volle heerlijkheid. In het Evangelie lezen we dat de leerlingen zich ter aarde neerwierpen, hevig aangegrepen. Zoiets moet Franciscus ook meegemaakt hebben alvorens hij Jezus volgde en beminde. Tijdens die ervaring moet Franciscus in heel zijn hart en lijf gevoeld hebben wie Jezus is: de Zoon van God. Ik hoop dat u het heeft meegemaakt en we mogen hopen, bidden en geloven dat onze medemensen ook zoiets mogen meemaken, zodat ze Jezus leren kennen als hun Redder en Verlosser, dat ze Jezus mogen leren kennen als hun beste Vriend, dat ze zichzelf mogen zien als kinderen van God, verlost door Jezus de Heer, de Zoon van God. Pas als mensen zoiets ervaren hebben, dan gaat hun een licht op, dan straalt de kern van Jezus’ persoonlijkheid door tot in hun verstand en hart en hun daden. Zo’n Tabor-momenten zijn zeldzaam, maar wij mogen bidden dat velen zoiets mogen ervaren. Wat is er nodig om de Kerk weer te laten groeien? Zo’n topontmoeting, een ervaring van de Levende en Verrezen Jezus, die zegt: “Sta op, en weest niet bang.” En verder: wie is er nodig om de Kerk te laten groeien? Mensen als Sint Franciscus! Zoals aan Sint Franciscus, zo vraagt de Heer aan ieder van ons: “Bouw mijn Kerk op”. We moeten zoals Franciscus niet stil staan bij de stenen, maar we mogen ons ervan bewust zijn dat wij samen Gods Kerk zijn.
Ja, de kapel van Jozefszorg is gesloten. Een pijnlijk moment. Maar we gaan door. Onze opdracht is het Jezus’ Woord te spreken, Zijn Licht verder te geven, Zijn liefde handen en voeten te geven. Zoals de huidige Paus Franciscus doet. In navolging van Sint Franciscus weet paus Franciscus de juiste toon te zetten. Met hem aan het hoofd kunnen wij bewijzen dat de Kerk van Jezus Christus geen overblijfsel is uit de oude tijden, geen stenen huis, maar levende gelovige mensen voor vandaag en morgen die samen in liefde en vrede het Brood blijven breken en zo Jezus ontmoeten in de Heilige Communie. Een topontmoeting, zo bouwt de Heer zijn Kerk en de mensen op.
Amen.
