02-02-2014: De preek van de vierde zondag door het jaar 2014
Opdracht van de Heer: Voorzienigheid van God, op het juiste moment op de juiste plaats
Vandaag is er sprake van een zekere Simeon een wetgetrouw en vroom man, en van een profetes Hanna. Beiden zijn hoogbejaard en diepgelovig. Verder is er ook sprake van Maria en Jozef, ze trekken naar Jeruzalem om Jezus aan God op te dragen. Ze hopen dat God het leven van Jezus mag bewaren. Deze mensen vertrouwen op God, de Vader in de Hemel. Mensen die op God vertrouwen noemt de Bijbel ‘anawim’, oftewel: ‘de lievelingen van de Heer’. God wil voor hen ‘zorg dragen’. God zorgt voor mensen die op Hem vertrouwen, Hij ‘voorziet’ in de dingen. Zo is Simeon en Hanna precies op de juiste moment op de juiste plaats om het Kind Jezus te zien en om er iets over te vertellen tot Jozef en Maria. Gods Voorzienigheid, heel het leven van Jezus is in Gods Hand, God ‘voorziet’ in alles. Gebeurt dat nog steeds? Jazeker! Ik wil u een voorbeeld geven uit onze tijd van de Voorzienigheid van God.
Ségolène, een Frans meisje heeft het volgende meegemaakt: Tijdens een reis naar Israël ging ze zwemmen in het meer van Tiberias. Ze zwom snel en ver, heel ver, te ver… Ze was vermoeid, kon de oever niet meer bereiken en kon niets meer doen, behalve… bidden. Ze richtte zich tot de Heer Jezus en erkende Hem haar onvoorzichtigheid. Ze sloot een ‘pact’ met Hem: als dit Zijn wil was kon ze nu, op haar 23ste, sterven, maar als ze nog een ‘rol’ te vervullen had op aarde, dat Hij haar dan iemand stuurt om te redden. Na tien minuten merkte ze in de verte een bootje met twee mensen. Ze riep, tevergeefs… Op dat moment begon ze te bidden voor haar dood. Ze voelde zich rustig worden. Ongeveer vijf minuten later kwamen die twee personen terug en zagen haar, op het juiste moment op de juiste plaats. Het waren mensen van het dorp die zeiden dat ze eigenlijk nooit zover op het meer gingen. Ségolène realiseerde zich in het bootje dat ze heel dicht bij de dood was geweest en begon te trillen van ontzetting en angst, terwijl ze in het water compleet rustig was, zelfs akkoord te sterven. Later besefte ze dat ze in het water die rust kreeg van de Heer. Kortom, een les voor ons, we moeten vertrouwen hebben in de Heer en ons leven in Zijn handen leggen. Hij is onze Gids. Dat vertrouwen maakt ons rustig. Ségolène weet nu ook dat haar leven een ‘zin’ heeft. Zij (wij allen) hebben een rol te vervullen. Dit perspectief (schrijft Ségolène) heeft haar geholpen om de toekomst niet meer als ‘een last’ en met angst tegemoet te zien, maar om in het ‘hier en nu’ te leven, zo goed als ze kan met God. Ze schrijft: “Ik geloof dat de Heer mensen op onze weg zet die wij kunnen helpen, en mensen die ons helpen, en mensen die ons leven rijker maken… op het juiste moment op de juiste plaats. In ieder geval komt iedere ontmoeting van Hem en het zal vruchtbaar zijn als we ons door Hem laten inspireren en leiden. Kortom (schrijft ze): wacht niet tot je zinkt! Leef hier en nu ten volle met Jezus Christus!”
Beste mensen, Wil dat zeggen dat we blind op God moeten vertrouwen, op Zijn Voorzienigheid? Neen, natuurlijk niet. God heeft ons gezond verstand gegeven. We moeten niet allemaal in het meer van Tiberias gaan zwemmen en wachten tot één bootje ons komt redden. Op God vertrouwen wil niet zeggen dat we ons leven moeten riskeren. Ik wil u wel iets belangrijks zeggen: de Voorzienigheid van God is evenredig aan ons vertrouwen. Dat wil zeggen: als God voor mij een verre God blijft, als ik alleen op mezelf reken, op eigen krachten, zal Hij niet tussenkomen, omdat Hij mijn vrijheid respecteert. Wat we kunnen doen is God danken, zo vaak mogelijk, het is een houding die je in de aanwezigheid van God houdt. Als je God zo erkent, kan Hij vrij handelen. Onze goedkeuring stelt Hem dan in staat te handelen zonder onze vrijheid te forceren. Hij kan dan iets doen in ons leven, op het juiste moment, op de juiste plaats. Zo worden we zelf een ‘anawim’, iemand die zijn of haar leven in Gods hand legt. Deze mensen ontvangen genaden, gunsten van God. Wanneer men zo met God leeft (in vertrouwen op Hem), kan God door Zijn Geest (de H. Geest) de dingen ‘sturen’. Hij ‘voorziet’ de dingen omdat Hij van ons houdt.
Vaak zegt men: “Goh, dat is toevallig!”, maar als Christen mag men daarin Gods Hand zien. Ik hoop dat u het allemaal wel eens hebt meegemaakt. Iemand die u ‘toevallig’ ontmoet, een ‘toevallige’ gebeurtenis. Maar hoe kunnen we de Heer nog meer in ons leven werkzaam laten zijn? God danken ja! Het grote dankgebed is de Eucharistie, de Heilige Mis. U zou regelmatig naar de Mis kunnen gaan om de Heer zo te ontmoeten. Als u al wekelijks de Heer ontmoet zou u een keer door de week kunnen gaan om Hem te danken. Als dat niet mogelijk is… er zijn genoeg mogelijkheden om het dagelijks contact met de Heer te verdiepen. We kunnen onze naasten ook aan God opdragen, zoals Jozef en Maria deed met Jezus. We kunnen onze man of vrouw, onze kinderen en dierbaren, onze parochie, in gebed aan de Heer opdragen. Is dat allemaal een garantie voor een veilig leven zonder problemen? Neen, kijk maar naar het eind van Jezus’ leven. Maar Zijn leven was wel in Gods Hand en Hij wist het. Heel Zijn leven, door alles heen, heeft Jezus geleefd met Zijn Vader, en op het eind toen Hij aan het Kruis hing, heeft Hij het bevestigd: “Vader, in Uw Handen beveel Ik Mijn Geest”. Doen wij evenzo.
Amen.
