18-04-2014: De preek van Goede Vrijdag 2014
Een van de moeilijkst te verwerken ervaringen in een mensenleven, is de ervaring dat iets mislukt. Je doet je uiterste best en toch slaag je niet voor je examen. Je solliciteert je suf, je weet dat je bekwaam bent en wilt werken, maar je krijgt geen baan. Je had zo’n hoge verwachtingen van je kinderen en/of je kleinkinderen, maar ze gaan andere wegen dan je had gehoopt. Ik vermoed dat we allemaal wel een ervaring van mislukking hebben. We blijven met de brokstukken van verloren gegane idealen zitten. Ook Jezus heeft dit ervaren. Tijdens zijn leven zou Hij de titel ‘Messias’ niet van Zijn volk ontvangen. Alle vier de Evangelisten schrijven erover. Elke Evangelist laat op eigen wijze zien dat Jezus op een gegeven moment besefte dat de grote massa, de meeste mensen, Hem niet zouden volgen. De afgelopen dagen hebben we in de liturgie gevolgd hoe het net zich langzaam rond Jezus sloot. En vandaag is het zover: Jezus sterft aan het Kruis, alleen. Jezus sterft zonder ooit het resultaat gezien te hebben van Zijn werk, zonder in dit leven de vreugde ervaren te hebben dat zijn werk vruchtbaar is. Tragisch. Zijn beste vrienden zijn allemaal gevlucht, ze laten Hem op het moment dat Hij hen het meest nodig heeft in de steek. Een grote mislukking.
Laten ze Hem allemaal in de steek? Neen, onder het Kruis staat Johannes, naast Maria, de Moeder van Jezus. Ja, Johannes was ‘de beminde leerling’, zo lezen we. Hij hield van Jezus en begreep Hem het beste, dat is een gevolg van de liefde. Maar ik vermoed dat als Johannes Maria niet zou hebben gehad, Hij ook gevlucht zou zijn. Laten wij Maria ook ‘vasthouden’, laten we Haar een plaats geven in ons geloofsleven. Als wij dat doen zal zij ons met haar Zoon verbinden, net zoals ze met Johannes deed. Beiden stonden onder het Kruis. We kijken nog verder. Als medemensen het zwaar hebben, als ze het gevoel hebben ‘mislukt’ te zijn, dan kunnen wij – net als Maria en Johannes – erbij blijven. Neen, we zullen niet altijd de woorden vinden om hen te troosten, Maria en Johannes zeiden ook geen woord tegen Jezus; maar hun aanwezigheid, onze aanwezigheid is dan troostend. Trouwens, als je nog wat verder, dieper, kijkt en vraagt: was het leven van Jezus een totale mislukking? Uiterlijk wel, Jezus hangt aan het Kruis en sterft, bijna geheel alleen. Maar door het lijden en sterven van Gods Zoon is onze wereld wel definitief verlost en bevrijd. Alles heeft Jezus op zich genomen, de zonden van alle mensen van alle tijden, de Heer heeft zelfs de dood op zich genomen om er drie dagen later door te gaan. Als je dit werkelijk op je laat inwerken, moet je wel verwonderd zijn dat Jezus, Gods Zoon, dat allemaal voor ons heeft overgehad. Als we diep in ons laten doordringen: deze man aan het Kruis is onze Verlosser, Hij heeft dit alles ondergaan omdat Hij van ons houdt, Hij heeft ons lief, en Hij heeft het laatste woord, dan weten we dat elke mislukking kan omgebogen worden.
Als je je examen niet haalt, als je geen baan kunt vinden na je suf gesolliciteerd te hebben, als kinderen/kleinkinderen andere wegen gaan, dan weten we toch dat God recht schrijft op kromme lijnen. Als een deur gesloten wordt, gaat er een andere open. Dat is onze hoop, dat is ons geloof, dat is de kracht van de liefde. Laten wij Maria ‘vasthouden’ om zo dicht bij de Heer te blijven. Hij opent de deur van ons hart voor God en voor elkaar.
Amen.
