04-05-2021: De preek van de vierde zondag van Pasen 2014
Het Evangelie van vandaag heeft twee schilderijtjes. Het eerste schilderijtje: de bange apostelen die samenzitten in een zaaltje in Jeruzalem. Op de avond van Witte Donderdag waren ze allemaal gevlucht. Petrus was nog wel eventjes Jezus gevolgd, maar al bij de eerste vraag of hij Jezus kent, heeft hij geroepen en gezworen: “Ik ken die Mens niet!” Judas heeft zich in wanhoop verhangen. Alleen Johannes stond onder aan het Kruis. En nu zitten ze allemaal bijeen in het zaaltje, deuren en ramen gesloten, gebarricadeerd, want wat gisteren met Jezus gebeurd is, kan vandaag met hen gebeuren. Onder dit schilderijtje kan men schrijven: ‘angst’
Het tweede schilderijtje: twee leerlingen die wegtrekken uit Jeruzalem naar Emmaüs. Het waren volgelingen van Jezus, heel enthousiast in het begin; getuigen van wat Jezus gezegd heeft en de wonderen die Hij deed. Ze hadden op Palmzondag geroepen: “Hosanna, de Zoon van David”, en op Goede Vrijdag stonden ze tussen datzelfde volk dat riep: “Kruisig Hem!”, zij hadden gezwegen. En nu, ’t is allemaal voorbij, ze gaan naar huis. En dan zeggen ze tegen elkaar: “We hadden gehoopt! maar het is een fiasco…”. Hoe verder ze wegtrekken uit Jeruzalem naar Emmaüs, hoe donkerder het wordt, letterlijk en figuurlijk. Op die weg, weg van Jeruzalem, zijn heel de geschiedenis door vele mensen te vinden, ook in onze tijd, vandaag. Mensen die zeggen: “We hadden een droom… maar het is niet uitgekomen. We hadden gehoopt! maar het is een fiasco…”. Maar bij die twee leerlingen van Jezus komt er een ommekeer; wanneer komt die ommekeer? De ommekeer komt wanneer ze de deur van hun hart openen en zeggen: “Heer, blijf bij ons!” De ommekeer komt wanneer de Heer met hen aanzit en het brood breekt. Maar dan verdwijnt de Heer plots uit hun gezicht, maar… niet uit hun leven. Een grote Vlaamse dichter, Felix Timmermans, beschrijft het zo: “Dát was het wonder, we stonden weer alleen. Doch we hadden een blij hart, het was alsof Hij door ons verdween, en het licht is in ons blijven branden!” Felix Timmermans. De Zon, de Heer gaat weg, maar het Licht blijft branden. Die leerlingen zeggen het tegen elkaar: “Brandde ons hart niet in ons?” Beste mensen, brandt ons hart in ons? Voelen wij de Heer in ons hart aanwezig? Zijn wij vurige Christenen? Herkennen wij Jezus die met ons meegaat? Dat is de ommekeer. Om dit te illustreren vertel ik iets over Louis De Funes, ge weet wel, die Franse filmkomiek. Toen men aan hem vroeg: “Wie is Jezus Christus voor u?” zei hij: “Voor mij is Jezus Christus de stralende Metgezel van mijn kinderjaren; Hij is de stralende Metgezel van mijn jeugd en Hij blijft de stralende Metgezel in mijn gezinsleven en beroepsleven”. En tegen de journalist zei hij toen: “Wat ben ik u dankbaar dat u me de kans geeft om dat eens publiekelijk te kunnen zeggen.” Broeders en zusters, laat Jezus Christus toe in uw leven, dat Hij met u op weg mag gaan als een Metgezel. Herkent u de Heer, zelfs als ge in uw leven ontdekt dat ge wegtrekt uit Jeruzalem naar Emmaüs? De twee leerlingen die Jezus zo ontdekken maken rechtsomkeer; ze gaan terug, door de duisternis, door de nacht, elf kilometer terug naar Jeruzalem. Want ze hebben ontdekt: “de Heer is door ons verdwenen, maar Zijn licht is in ons blijven branden”. Onder dit tweede schilderijtje kan men schrijven: ‘ontmoediging wordt enthousiasme en getuigenis’. Als ze – waarschijnlijk midden in de nacht – in Jeruzalem aankomen, is de angst daar verdwenen, weggenomen. Boven de deur van het zaaltje staat geschreven: ‘zekerheid en vertrouwen!’. De gebarricadeerde deur en de ramen van het zaaltje staan open, de apostelen treden naar buiten want ze hebben Jezus gezien, ze hebben Hem ontmoet.
Beste mensen, Wij zullen Jezus hier waarschijnlijk niet zien, maar we gaan Hem wel ontmoeten. Hij gaat voor ons het Brood breken, precies zoals bij die twee leerlingen in Emmaüs. Ik hoop en bid dat u straks ook met een brandend hart naar huis gaat. Als u misschien wegtrekt uit Jeruzalem naar Emmaüs, keer dan om! terug naar Jeruzalem, de plaats van het Kruis ja, maar ook de plaats van de Verrijzenis. Zorg dat u straks met een brandend hart naar huis gaat, laat alle angst varen, begraaf ontmoediging, en probeer met enthousiasme en vertrouwen te geloven dat Jezus Christus u nooit alleen laat, zelfs als het donker wordt en u het gevoel heeft dat Hij uit het zicht verdwenen is. Om het met Felix Timmermans te zeggen: “De Zon, de Heer, lijkt weg achter de wolken verdwenen, maar het licht, Zijn Licht, blijft branden”. Moge het zo zijn.
Amen.
