07-09-2014: De preek van de drieëntwintigste zondag door het jaar 2014
Vandaag horen we Jezus in het Evangelie zeggen: “Voorwaar, Ik zeg u (…) wanneer twee van u eensgezind op aarde iets vragen – het moge zijn wat het wil – zullen zij het verkrijgen van mijn Vader die in de Hemel is”. Dat is nogal een belofte hé. En toch vragen we ons af of het wel waar is. Verhoort de Heer ons gebed? Ik denk dan aan al die Christenen in Syrië en Irak die ook bidden. Stel je voor dat jij je huis moet achterlaten, dat jij al je geld en bezit moet afgeven, dat jouw tienerdochter van je afgenomen wordt, dat jij mensen rondom je op gruwelijke wijze ziet vermoord worden… en dat allemaal omdat je Christen bent en geen moslim wilt worden. Deze zaken gebeuren in onze tijd, op dit moment. Je bent Christen en je bidt en je hoort Jezus zeggen: “Als je bidt, je zult het verkrijgen – het moge zijn wat het wil – Want waar er twee of drie verenigd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in hun midden.” Mooie belofte als je Syrisch of Irakees Christen bent en op de vlucht bent. Wat zou je willen dat anderen voor jou doen? Dat ze voor jouw rechten opkomen! Dat mensen solidair met je zijn! Dat ze voor je bidden? Heeft het bidden zin?
En toch… Ik wil iets vertellen over het gewicht van de Heilige Mis. Ik weet niet of het echt gebeurd is, het komt uit België, daar gebeuren wel meer rare dingen, maar op een dag was de burgemeester van een dorp in gesprek met de slager. Er kwam een vrouw in de slagerij. De slager begroette haar en vroeg wat ze wilde. De vrouw zei dat ze een beetje vlees wilde en zei dat ze het niet kon betalen. De vrouw zei tegen de slager: “Ik kan niet betalen, maar ik zal voor u en uw intenties een H. Mis bijwonen”. De slager en de burgemeester hadden niets zoveel meer met het geloof en ze lachten de vrouw uit. “Mooi”, zei de slager. “Ga voor mij eerst maar eens naar de Mis, kom dan terug, dan zal ik u geven overeenkomstig de waarde van de Mis”. Zo gezegd, zo gedaan. Na de Mis komt ze terug bij de slager en die zegt: “We zullen eens zien hoeveel ge krijgt”. De slager nam een blad papier en schreef erop: “Deze mevrouw heeft voor mij een H. Mis bijgewoond”. Hij legde dit papiertje op de ene kant van de weegschaal en op de andere kant een biefstukje. Maar het papier woog meer. De slager knipperde met zijn ogen en legde er een groter biefstukje op. Het papier was nog altijd zwaarder. De slager controleerde zijn weegschaal, maar daar was alles mee in orde. “Mevrouw”, zei hij, “wilt ge misschien een volledige hesp?” Hij legde de hesp op de weegschaal, maar het papier bleek nog altijd zwaarder. Hij nam een nog grotere hesp, groter kon niet op de weegschaal, maar de weegschaal bewoog geen millimeter. Dit heeft zoveel indruk gemaakt op de slager, dat hij deze vrouw sindsdien elke dag gratis voorziet van vlees. De burgemeester was getuige van dat alles, was diep geraakt, bekeerde zich, en ging sindsdien elke dag naar de H. Mis. Zijn kinderen volgden zijn voorbeeld op zondag. Hij leerde zijn kinderen goed de H. Mis bij te wonen door goed mee te bidden en dat ze nooit ‘zomaar’ zouden thuisblijven. Een van zijn zonen is priester geworden, een dochter ging naar het klooster. Dit verhaal heb ik gehoord van een priester – pater Stanislas – die beweert dat zijn vader de burgemeester was.
Broeders en zusters, Wat zou u doen als mensen in nood zijn? De Christelijke naastenliefde verplicht ons om onze broeders en zusters te helpen, als we kunnen. Onze handen, voeten en stem gebruiken om er iets goeds mee te doen. Men kan ook bidden. Zo sprak ik een tijd geleden een jongeman – en dit is iets wat ik heb meegemaakt – een jongeman die op de radio hoorde dat een bekende Nederlander zelfmoord had gedaan. Deze jongeman zei: “Goh, waarom heb je dat nou gedaan?” en hij maakte het voornemen om in de Mis te bidden voor hem. Toen hij in de Mis zat en ter Communie ging, deed hij dat bewust voor die bekende Nederlander. Nadat hij de Heilige Communie ontvangen had ging hij in de kerk op zijn plaats zitten en bad nog intens voor de overledene. Plots voelde hij over heel zijn lichaam, vooral in de hartstreek, een intense warmte, iets wat niet van hemzelf kwam, en hij voelde dat het gebed aangenaam was aan de Heer Jezus, dat de Heer zijn gebed hoorde en – we mogen geloven – verhoorde. Beste mensen, Ik weet niet hoe het bij u is, maar ik voel meestal niets als ik bid. Soms, heel soms, mag ik ook iets ‘proeven’ van de aanwezigheid van de Heer. Maar vanuit mijn geloof wéét ik dat de Verrezen Heer al mijn gebeden hoort en t.z.t. ook zal verhoren. We mogen namelijk steunen op Zijn belofte: “Wanneer ge iets vraagt op aarde – het moge zijn wat het wil – ge zult het verkrijgen (…) Ik ben in uw midden”. Kortom, laten wij, Christenen, veel vragen aan de Heer: voor onszelf, voor onze dierbaren en voor alle mensen in onze wereld die het nodig hebben. En laten we de Eucharistie centraal stellen. De H. Mis, de Eucharistie heeft het grootste gewicht en weegt het zwaarste door op het Heilig Hart van de Heer.
Amen.
