13-10-2013: De preek van de achtentwintigste zondag door het jaar 2013
Zondag 13 oktober 2013, precies 96 jaar na de laatste Mariaverschijning in Fatima, Portugal 1917. Paus Franciscus wil vandaag de wereld toewijden aan het Onbevlekt Hart van Maria. Het Mariabeeld van Fatima, met in haar kroon de kogel die Johannes Paulus II in 1981 bijna fataal werd, is speciaal vanuit Portugal/Fatima overgevlogen naar Rome. Aan de voeten van een van de bekendste en beroemdste Mariabeelden uit de Katholieke Kerk, zal de Paus op het Sint Pietersplein de wereld toewijden aan Maria. Ik hoor sommigen denken: “Wat hebben wij daar nu mee te maken? Fatima, da’s ver weg, 1917, da’s lang geleden, Rome, Paus, Onbevlekt Hart van Maria…”. Om te beginnen: het hart is de kern van ieder mens. Als men van iemand zegt: “Die mens heeft een goed hart”, dan weten we precies wat daarmee bedoeld wordt. Of als men aan een kind vraagt: “Wat betekent het als iemand een hartje tekent met jou naam eronder?”, dan zegt ieder kind: “Dat betekent dat er iemand van je houdt, dat er iemand verliefd op je is”. Welnu, wij kunnen ons toewijden aan het Hart van Maria. Deze Moeder houdt van haar kinderen en dat zijn wij, ieder van u wordt bemind door Maria, de Moeder van God.
Een aantal van u weten wat er op 13 oktober in 1917 gebeurd is. Een paar maanden daarvoor, toen Wereldoorlog I nog in volle gang was, deed Paus Benedictus XV iets dat in de ogen van de wereld belachelijk zou lijken. Aan de litanie van de Maagd Maria voegde hij de aanroeping toe: “Koningin van de Vrede, bid voor ons”. Geen enkele historicus schenkt er aandacht aan, maar de Hemel wel ! Exact acht dagen later: 13 mei 1917 verschijnt Maria aan drie kleine kinderen: Lucia (9 jaar), Francisco (8 jaar) en Jacinta (6 jaar). Bij de laatste verschijning op 13 oktober – 96 jaar geleden – toonde Maria het spectaculaire zonnewonder; 70.000 mensen, waaronder journalisten en andere ongelovigen , zagen de zon draaien die allerlei kleuren kreeg. Dit zonnewonder was tot 40km buiten Fatima te zien. In Fatima vroeg Maria meermaals aan de kinderen om dagelijks de Rozenkrans te bidden en of ze hun gebeden en lijden willen ‘offeren’ om ‘de bekering van de zondaars te verkrijgen’. Maria zei dat de oorlog (1914-1918) op zijn einde loopt, maar als de mensen niet ophouden God te beledigen, er een ergere zal uitbreken. Om dit te voorkomen vraagt Maria de toewijding van Rusland aan Haar Onbevlekt Hart. Hier kan men veel meer over zeggen, zeer interessant, maar waar het ons om gaat is de toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria. Ondertussen is de wereld een paar keer toegewijd aan het Onbevlekt Hart van Maria en telkens gebeurde er iets wat niemand verwacht had. Toen de Tweede Wereldoorlog in volle gang was, heeft Paus Pius XII de wereld – dus niet Rusland – toegewijd op 13 oktober 1942 (precies 71 jaar geleden). Ten gevolge van die toewijding hield God zijn belofte. Overeenkomstig wat Maria in Fatima beloofd had eindigde de oorlog een paar jaar later, maar wat in 1945 begon kan men geen ‘vrede’ noemen: de helft van Europa in Sovjethanden, het begin van de ‘koude oorlog’. De Communistische verovering van China met de bijbehorende terreur, de Koreaanse oorlog, de Cubaanse revolutie met de rakettenkwestie, de oorlog in Vietnam en ‘the killing fields’ in Cambodja. Vrede, echte vrede, was verbonden aan de plechtige toewijding van Rusland aan het Onbevlekt Hart van Maria. Later zal Paus Johannes Paulus II in 1984 de wereld nogmaals toewijden aan Maria. We weten wat er daarna gebeurd is: Michael Gorbatsjov kwam in Rusland aan de macht en in 1989 stortte het communisme in. We kunnen vandaag zeggen dat Rusland misschien wel Christelijker is dan West-Europa.
Is dit belangrijk? Ja! Waarom? Heel simpel, omdat de Hemel, God zelf, bij monde van Maria, er om vraagt. Het is niet zomaar een verzoek. Als men de toewijding oprecht beleeft, dan zal heel het leven omgevormd worden. We zullen steeds meer lijken op Jezus Christus, de Zoon van God. Zoals de melaatse vandaag in het Evangelie kunnen we roepen: “Jezus, Meester, ontferm U over ons!” In de Kerk roepen wij dezelfde woorden: “Heer ontferm U over ons / Kyrie Eleison”. Maar, zijn wij dan melaats? Zijn wij er dan zo erg aan toe? Misschien wel! Misschien zijn we er erger aan toe dan we denken. Misschien denken we dat we, in de toestand zoals we nu zijn, ‘recht’ hebben op een goed leven hier op aarde en een eeuwig leven in de Hemel, en dat wij God daar niet bij nodig hebben. De Heilige Augustinus zegt: “Wij hebben nergens ‘recht’ op, wij hebben niets, behalve de zonde die we bezitten”. Kortom, we zijn er erg aan toe, in Gods ogen ‘melaats’. Maar, kijken wij dan uit – zoals die melaatsen in het Evangelie – naar iemand die ons redt en zich over ons ontfermt? We mogen dankbaar zijn voor de mensen om ons heen: in deze kerk, in onze familie, in ons gezin, vrienden. Dat is goed voor deze wereld, een goed leven hier op aarde. Maar God is er ook! Maria wil ons met God, Haar Zoon Jezus Christus, verbinden. Hier in de Kerk ontmoeten we de Heer als voedsel voor onderweg, geestelijk voedsel: de Heer zelf in de Communie. Hij geneest en herschept ons voor een goed leven hier, en het eeuwig leven in de Hemel.
Broeders en zusters, Voor alle duidelijkheid: er is een blijvende toewending naar de Verrezen Heer nodig. We mogen aanvoelen dat de Heer daarnaar verlangt, als vrienden onder elkaar. Als iemand dat verlangen heeft, dan is hij of zij pas echt geholpen. Dan pas kan de redding eens voltooid worden in de Hemel, zoals Jezus zegt tot die ene dankbare Samaritaan: “Uw geloof heeft u gered”. Laten we ons daarom toewijden aan het Onbevlekt Hart van Maria, dan zal Zij ons met Haar Zoon verbinden, onze Heer en God; en dan worden we een mens naar het Hart van Jezus, in liefde verbonden met elkaar.
Amen.
