20-01-2013: De preek van de tweede zondag door het jaar 2013
Aan het begin van het openbaar leven van Jezus waren zijn Moeder Maria en zijn leerlingen op een bruiloft. Ze zullen het een en ander meemaken met Jezus en zo groeien ze in geloof, hoop en liefde. Maar op het eind van dit Evangelie, na de bruiloft waar Jezus het wonder met de wijn doet, staat: “En zijn leerlingen geloofden in Hem”. Wij zijn hier ook in de kerk a.h.w. op een bruiloft, leerlingen, en wij geloven ook in Jezus. Anders waren wij niet hier. Toch mogen wij ook nog groeien in geloof, hoop en liefde. Wij mogen ook nog het e.e.a. meemaken met de Heer. Kind-zijn-van-God betekent zich laten leiden door de Heer, Zijn wil doen en niet de onze, alle zorgen en verlangens in Zijn hand leggen, zich geen zorgen maken over zichzelf of de toekomst. Dan kan men spreken van de vrijheid en de vreugde van de kinderen van God.
Er zijn niet zoveel gedoopten die dit beleven. Velen gaan gebukt onder een last en de zorgen van het leven. Natuurlijk, wie van God de Goede Vader verwacht dat Hij voor een inkomen zorgt, zou wel eens bedrogen kunnen uitkomen. We mogen onze talenten inzetten om ons dagelijks brood te verdienen. Maar dat neemt niet weg dat God al onze lasten en zorgen wil meedragen. Onze Heer neemt onze zorgen ook op Zich. Ondertussen mogen wij Gods weg volgen. Soms is de weg moeilijk te zien. Vroeg of laat maken we dat allemaal zelf mee. Het gebeurt dat we zonneklaar inzien wat we te doen of te laten hebben. Maar dat is niet altijd zo. Wie Jezus Christus wil volgen, wie Hem toebehoort, moet ook héél het leven van de Heer doormaken, opgroeien tot Christus’ gestalte. Er komt een moment dat men een Kruisweg moet opgaan, van de eenzaamheid van de Hof van Olijven naar de Kruisberg Golgotha. Het uitwendig lijden dat ieders deel wordt, is niets in vergelijking met het innerlijk lijden en de donkere nacht, als het lijkt dat Gods licht gedoofd is en God zich verbergt en zwijgt. Waarom? Waarom verbergt God zich? We geloven in goddelijke geheimen waar men met moeite in kan doordringen. Toch is God mens geworden om ons te laten delen in Zijn Goddelijk leven. Dat is het einddoel. En wie Christen wil zijn, moet steeds meer op Jezus gelijken. Het leven van Jezus, datgene wat Hij gedaan heeft, maar ook Zijn lijden en sterven moet in ons werkelijk worden. Alle mensen ondergaan een of andere vorm van lijden en moeten sterven, maar als wij al wat ons overkomt verbinden met de Verrezen Heer Jezus, krijgt alles verlossende waarde. Misschien klinkt dit als chinees. Maar we mogen geloven dat door onze intense verbondenheid met de Heer misschien wel een chinees tot het geloof komt…
De vraag is: bestaan er middelen om de weg van de Heer te blijven volgen, ook als het licht uitdooft? In onze tijd lijkt het licht van het geloof te doven, God lijkt ver weg. En toch… toch is de Heer gekomen om ons te verlossen, om ons met Zichzelf te verenigen, om onze wil gelijkvormig te maken aan de Zijne. God kent ons en houdt rekening met onze zwakheid en wil ons helpen ons doel te bereiken. Het is niet voldoende één keer per jaar bij het kribbetje neer te knielen en zich onder te dompelen in de sfeer van Kerstmis. Neen, we moeten heel ons leven met Jezus omgaan, naar Zijn woorden luisteren die Hij gesproken heeft en ernaar leven. Op de eerste plaats bidden; zelf zei Hij: “Vraagt en ge zult verkrijgen!”. Dat is een belofte. Vervolgens heeft Jezus ons niet als wezen achtergelaten. Hij heeft de Heilige Geest gezonden, de Helper. Hij heeft zijn Katholieke Kerk gesticht die door de Heilige Geest bestuurd wordt en waarin Hij plaatsvervangers aangesteld heeft, die in mensenwoorden vertolken wat de Geest ons te zeggen heeft. De Heer heeft de gelovigen in één Kerk samengebracht en nodigt ons uit verantwoordelijk te zijn voor elkaar. Wij gelovigen zijn dus niet alleen en, als ons vertrouwen in eigen inzicht en gebed faalt, worden we geholpen door het inzicht en gebed van anderen. We steunen elkaar in geloof en gebed. Vandaag horen we in het Evangelie dat Jezus water verandert in wijn. Op het eind van zijn openbaar leven zal Jezus wijn veranderen in zijn Bloed, brood in zijn Lichaam. “Wie Mijn Vlees eet en Mijn Bloed drinkt heeft eeuwig leven”. Zoals ons aardse lichaam dagelijks brood nodig heeft, verlangt ook het goddelijk leven in ons naar dagelijkse voeding. Onze Verlosser weet dat wij mensen zijn en blijven en tegen onze zwakheden te strijden hebben, maar Hij komt onze menselijke onmacht op goddelijke wijze te hulp. De Heilige Communie is een zekere weg om met de Heer verenigd te blijven en iedere dag dieper ingelijfd te worden in Jezus Christus. Zo zullen we steeds fijngevoeliger worden voor hetgeen de Heer aangenaam of onaangenaam is. Waren we vroeger nogal tevreden over onszelf, nu verandert er iets. We zullen dingen opmerken waar we ons in kunnen verbeteren.
Kortom, broeders en zusters, wie dikwijls de Heer in zijn Huis bezoekt, zal zich interesseren voor de Heer én voor medemensen. Deze weg kunnen we gaan, vanaf vandaag, en dan kan men straks ook van ons zeggen: “U hebt de goede wijn tot nu toe bewaard”.
Amen.
