27-05-2012: De preek van Pinksteren 2012
Als puntje bij paaltje kwam, lieten ze Jezus allemaal in de steek! Dit feit lezen we duidelijk in de Bijbel. De Kruisdood van Jezus was zo shockerend, dat de leerlingen vluchtten. Ze konden het niet aan, het “vuur” was eruit. Waar was nu de God die Jezus altijd ‘Vader’ had genoemd? Zelfs de opperste raad van het Sanhedrin in Jeruzalem had Jezus veroordeeld, tot de dood van een misdadiger. Het leek er zelfs op of de Kruisdood van Jezus ‘Gods Wil’ was. Alsof God zelf Jezus had verstoten en afgewezen. De leerlingen van Jezus, ze begrepen het niet… En dus vluchtten ze weg, ‘terug naar af’ dus. Terug gaan vissen bijvoorbeeld. ’t Was voorbij, ’t was over. ’t Leek een mooie droom, maar die was voorbij… het “vuur” was er helemaal uit...
Er zijn altijd weer gebeurtenissen die ook ons shockeren: gebeurtenissen in de wereld, in de Kerk, in ons eigen leven, veraf of heel dichtbij. Shockerende gebeurtenissen in onze eigen omgeving raken ons het meest. Dat is ook goed, hierdoor beseffen we dat we mensen zijn van vlees en bloed, mensen die in het leven staan en zich laten raken door wat er gebeurt. Maar een ander uiterste is niet goed: als we ontmoedigd raken, of in de war raken, of als we het niet meer zien zitten, of zelfs een ‘burn-out’ krijgen, als het “vuur” eruit is. Het leven wordt dan kil, koud en donker. Maar het Evangelie van vandaag toont ons de weg, een ‘warme’ weg. We lezen vandaag over het Pinkstergebeuren. We lezen over het Pinkstervuur. De Bijbel heeft het vaak over vuur als het over God gaat. Mozes ontmoet God in een brandend braambos. De Hebreeënbrief, in het Nieuwe Testament, zegt: “Onze God is een verterend vuur!” (12,39). God is een vuur, omdat Hij liefde is. Dat zegt de apostel Johannes in zijn eerste brief: “God is liefde” (4,8). Daarover heeft Paus Benedictus XVI geschreven in zijn eerste encycliek: “God is liefde”. Deze link tussen liefde en vuur kennen wij ook. Als je verliefd bent, sta je in “vuur en vlam”. Liefde voor iemand hebben, geeft een warm gevoel, alsof er iemand een brandje aan het stoken is in je hart. En dat is eigenlijk ook zo. Dat gebeurt ook als wij door God geraakt worden. God is een liefdesvuur. Hij steekt het vuur aan in ons hart. Vuur heeft een vreemde eigenschap: alles wat vuur aanraakt, verandert in vuur. Als iets verbrandt, wordt het vuur. Verbranding heet dat.
Dat gebeurde ook in Jeruzalem met Pinksteren: De leerlingen van Jezus waren bijeen met Maria, de Moeder van Jezus. We lezen dat er “uit de Hemel een gedruis kwam.” Aan de leerlingen “verscheen iets dat op vuur geleek en dat zich, in tongen verdeeld, op ieder van hen neerzette. Zij werden vervuld van de Heilige Geest.” De Heilige Geest is de vurige/warme Geest van Jezus. Dat gebeurde toen, maar vandaag is het ook Pinksteren; God wil ook ons aanraken, vandaag. Dat aanraken van God, door Zijn Geest, wordt voorgesteld door “tongen van vuur”, die boven de hoofden kwamen te hangen van de apostelen. Ze werden als rondwandelende fakkels; overal waar de leerlingen kwamen, brachten ze de warmte van het Evangelie. Daartoe zijn wij ook geroepen: om lichtdragers, vuurbrengers te zijn. Wij mogen Gods warmte brengen in deze kille, soms koude en donkere wereld. Ik weet haast wel zeker dat de supporters van F.C.Den Bosch die het stadion van Willem II ‘vertimmerden’ dit niet deden vanuit de Goede Heilige Geest van Jezus Christus. Eerder was het vanuit de inspiratie van de slechte geest. Door de Geest van Jezus in ons te laten wonen, kunnen we getuigen zijn van de ‘warme’ Blijde Boodschap van Jezus. Dan zijn we wat we moeten zijn en zetten wij de wereld in vuur en vlam. Dat is wat Jezus bedoelt als Hij zegt: “Vuur ben ik op aarde komen brengen, en hoezeer verlang Ik ernaar dat het oplaait” (Lc. 12,49).
We kunnen ons afvragen waarom er tijdens het eerste Pinksteren in Jeruzalem gesproken wordt over “tongen” van vuur. Waarom tongen? Dat lees je even verder: de leerlingen beginnen in allerlei talen (tongen) te spreken. De Geest van Jezus maakt onze tong los, om Zijn lof te kunnen zingen en Zijn woorden te verkondigen. Zonder die Geest zitten we te zeuren, bijvoorbeeld over wat er allemaal mis gaat in Kerk en wereld. Maar als de Geest ons doet spreken, dan zijn onze woorden als een vuur dat anderen kan ontvlammen voor God en voor elkaar.
Laten we dan Gods H.Geest, de Geest van liefde, toe in ons hart.
Amen.
